Zondag 16 mei 2010
Vlietopper Leidschendam(Voorschoten)
Terug in de thuishaven. Zo te zien lijkt er niemand nog weg te zijn, totdat we een heleboel schepen zien rond onze aanlegsteiger die we niet kennen. Nieuwe leden, nee het blijken passanten te zijn. Watersportvereniging Blijdorp is gedurende dit weekend met 40 boten bij ons. Allen zo te zien, naadloos tussen de (nog) aanwezigen ingeschoven. Knap hoor. In ieder geval ziet het er allemaal heel gezellig uit. Veel van hun schepen zijn gepavoiseerd. Zo heet dat toch, dacht ik. Als ze allemaal van die vlaggetjes hebben hangen?
Wij gaan vandaag op en neer naar de Koolmeeslaan. Wat doen? Wassen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Zaterdag 15 mei 2010
Delft
Na twee maanden zijn we nu weer bijna in onze thuishaven. Wanneer we thuis in de Koolmeeslaan zijn , zijn twee maanden vaak zo om. Niet op onze boot. Daar lijkt zo'n periode meer op een half jaar! Heerlijk. Maar eens is dit ook op! Vlietopper, here we come!
Ik, Frie sta me hier in Delft te verheerlijken aan al die prachtige kralen, in geen jaren zo'n winkel meer gezien. Iets voor mijn vriendin Els in Zaltbommel?
Vrijdag 14 mei 2010
Delft
Na zo'n vijf uur varen , kwamen we aan in Delft. Er was nog precies 1 lege plek en die was voor ons! Geen minuut later, want dan was alles vol geweest en hadden we ons heil ergens anders moeten zoeken. Maar zoals het vaker bij ons gaat, hebben we meestal nog net geluk op zo'n moment. En we waren het ook een beetje zat. Dus verder varen, was eigenlijk geen optie.
Door de havens van Rotterdam varen is niet alleen leuk en spannend maar ook vermoeiend.
Het was er druk. Veel zeeschepen waren er te zien, en verder ongelooflijk veel vrachtverkeer. Goed opletten dus. Vooral als je de Nieuwe Maas over moet steken naar de Parksluizen, richting het Rijn-Schiekanaal.
Dan wordt het weer rustig en dat zonnetje van vandaag maakte het erg vrolijk en mooi. Het is een lieflijk kanaaltje , zeker tot hier in Delft.
Brielse Meer
De laatste twee "lente-toer"dagen, we gaan nu echt huiswaarts. Twee dagen volop varen en voor vanavond hopen we in Delft te kunnen overnachten. Morgenavond in Leidschendam, de Vlietopper.
Het Brielse Meer is prachtig. Veel vrije aanlegplaatsen, aan het meer maar ook in diverse kreken. We weten niet hoe het hier zomers uitziet, misschien heel druk, nu in ieder geval niet. Op een paar "schoffies" na, die het nodig vinden om te racen en zonder waterskiër, anders snap je het nog, maar gewoon dom gas geven. Zelfs een of andere dwaas, die in het donker met een schip van een meter 12, tweemaal in hoog tempo voorbij voer. We hoorden ze keten dus het ging hen alleen om de lol van het golven maken, denken we. Verder alleen maar vogels en vanmorgen zelfs ZON!
zijn we toch maar uit het Gat van de Kerksloot in de Br. Biesbosch vertrokken. Was een soort 'los scheuren van' wat zich ook vertaalde in het geloof ik driemaal vastlopen in de Br. Biesbosch. Veel geknars en gekras over de bodem en volle kracht ACHTERUIT en nog eens op de kaart kijken en nog, eens
Kijken naar de boot
Hier vanaf de boot
Asperge velden bij Terheijden
In tegenstelling tot de vorige keer dat we hier waren, is het witte wat je nu ziet, geen ijs maar een veld met Margrietjes.
Zondag 4 april 2010
Foto van ons gezamenlijke Diner op de RR.
Donderdag 25 maart 2010, Regio
Lommel in het kanaal van Beverlo, bij de Blauwe Kei
Andere jaren schreven we vaak dat we ons voelden als “God in Frankrijk”, maar dit kunnen we intussen nu ook over deze streek en aanlegplek in België zeggen. Natuurlijk is het weer daarin zeer bepalend, want het blijft maar prachtig. Tegen de 20 graden, alleen de wind is af en toe wat frisjes. Geen reden om niet buiten te gaan zitten. Dan maar iets “warms” aan en lekker soezelen in het zonnetje.
Krimpen a/d IJssel, 16 maart 2010
Vroeg opgestaan en meteen “in de blokken” gegaan. We wilden een “schippersdag”maken. Dat houdt in dat we van 9 uur ’s morgens tot tegen zes uur varen. Dat is mooi NIET gelukt Om half drie waren we echt temoe. Bijna chagrijnig, dus gestopt. Aan het weer lag het niet. Dat was prachtig, zon namelijk. De hele dag! Verder gebeurde er eigenlijk niks bijzonders, dan het bruggetje “open” vragen, en een keertje om gesast te worden, in Gouda. De Julianasluizen.
Nu liggen we, ik hoop stevig genoeg, vastgeknoopt aan de drijvende steiger bij Krimpen aan de IJssel. Een beetje heftig is het hier wel. De ene na de andere grote boot vaart hier voorbij, sommige met behoorlijke vaart. Blacky staat regelmatig stijf van angst. Zal wel een heel poosje duren voor hij een echte scheepskat is geworden.
Nu ligt zowel Jaap als Blacky lang uit, te slapen. De een op de grond en de ander op de bank. Jaap is die laatste natuurlijk. Zo erg is het bij ons ook nou niet. Katten krijgen bij ons een hoop privileges, maar de bank is er voor ons. En Blacky mag er bij, maar vaak vindt hij de vloer prettiger zo te zien. Misschien ook veiliger?
Woonkamer-------------------Keuken
Eerst was het de vorst die ons thuis hield, te veel ijs in de Hollandse wateren. Toen de sneeuw, maarmee alles spiegelglad werd. Een week of acht lang. Toen dat alles achter de rug was en een start aan de boot gemaakt kon worden, was de tijd tussen onze oorspronkelijke vertrekdatum en
het laatste klusje te kort geworden en schoof de datum steeds verder maart in. Intussen nu zover dat we per auto naar Amsterdam (AvL) gaan. Maar als dat allemaal achter de rug is dan....
Voorschoten
1 maart 2010
Een prachtige zonnige dag.
Eindelijk mooi weer!
En kunnen we weer plannen maken om op reis te gaan. Waarheen?
Nou dat is niet in eerste instantie geheel onbekend, want we moeten eerst naar Amsterdam en dan kunnen we pas echt aan weggaan denken. Met de boot naar A'dam of per auto? En dan?
Wordt de nieuwe uitdaging zie kaartje?
En vier ik mijn verjaardag in Belgie?
Heerlijk om zo weer te kunnen dromen... Alleen het weer mag wat warmer worden. Opdat de truien en lange broeken een hele poos de kast in gaan. En alles er ook een beetje vrolijker uit gaan zien, dan met al die dikke jassen en dassen.
Voorschoten 25 februari 2010
Een enkele publicatie of toch uitgeven? Of allebei?
Gisteren heb ik een complete uitvoering van mijn boek mogen aanschouwen. Een exemplaar, maar wat voor een exemplaar. Ik ben trots op het feit dat ik het heb mogen afronden. Tien jaar geleden aan begonnen en nu is het project afgerond en te bezichtigen. Alleen door ons zelf nog slechts, maar het is een lekker gevoel om het nu vast te mogen houden. Een echt boek! Sommigen van onze weblog lezers hebben al naar de PDF uitvoering kunnen kijken en hun reacties gegeven maar wat het echt leuk zou maken, is een echte uitgave van een hele oplage. Schrijversmarkt.nl maakt dit mogelijk, naar hun zeggen, maar dan moet je wel 250 supporters hebben. Ik heb er nu al twee en een heel stel stille aanhangers. Het woord supporter heeft wel een bijzondere betekenis, want je moet ten eerste 5 euro voor over hebben, geldig voor 1 punt, en ten tweede moeten het allemaal UNIEK supporters zijn. Je mag wel meerdere punten kopen, wat je het recht geeft op meerder exemplaren namelijk voor elke punt ( 5 euro) 1 boek, maar betekent niet dat het aantal supporters daarmee ook groter wordt. Een supporter kan wel 10 punten kopen, en daarmee uiteindelijk 10 boeken verwerven, maar blijft genoteerd staan als 1 supporter en niet als tien. Zal dus wel eenlange weg worden om het gedrukt te krijgen.
We zien wel waar dit heen leidt. Blijft het alleen als PDF of wordt het ook in de toekomst uitgegeven? Wil iemand meer weten, kijk dan op Schrijversmarkt.nl
Voorschoten, 24 februari 2010
OV-Chipkaart perikelen
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar de huidige vooruitgang kan ik niet altijd waarderen. Je leest in de krant dat de tram/buskaart overal in Nederland gaat verdwijnen en dan wil je hierin niet als "dat oude wijfie" gezien worden op de momenten dat jij met het openbaar vervoer gaat reizen. Dus "aan de OV chipkaart"! Een kaart met die mogelijkheid heb ik al, dus alleen nog even opwaarderen. Nou zo soepel gaat dat niet. Eerst moet je dat ding ACTIVEREN! Via Internet. Voor je daar de bijhorende site heb gevonden, ben je al gauw een uurtje verder. En, omdat je niet al die informatie in een keer in je op kan nemen, print je het een en ander uit. Resultaat? Acht pagina's. Daarna "Aanvragen reizen op saldo", kaartnummer invullen en je e-mail adres en printen natuurlijk. Gevolg? Een "Bevestiging van de aanvraag voor reizen op saldo" via je e-mail. Volgende bericht levert een verhaaltje op met "Activeren reizen op saldo". Dus wat denk je ? Precies! Nee, je krijgt weer een heel verhaal, per e-mail, waaruit een tekst gekopieerd moet worden, die je daarna in adresbalk van je browser moet plaatsen.
Volgend probleem. Wie is mijn browser? Bellen naar klantenservice OV-chipkaart. "Al onze medewerkers zijn in gesprek, een ogen.... etc." Na een een minuutje of tien: "Oh Google". Dus kopieren en? Nog steeds geen afronding, echter een nieuw verhaal over hoe te activeren van je OV-chipkaart met de mededeling dit binnen een week te doen! We gaan verder, intussen nog eens negen printjes gemaakt, totaal dus nu op 17, en wat lees ik ? Na stap vier genomen te hebben?Ik moet een machtiging laten afgeven. Dit doe je via 0,1 eurocent over te maken. Daarna kan je bij een ophaalautomaat, alleen het woord al, je kaart opladen. Zover ben ik nog niet, eerst die eurocent overmaken. Wie weet wat me daarna weer te wachten staat.
Huidige stand: 21 printjes totaal En nog steeds geen OV-chipkaart waar mee je kan reizen in tram of bus! Maar ik hou vol!
Voorschoten, 23 februari 2010
Lente?
Eindelijk weer een beetje lente te zien. Niet veel maar, hier en daar zie je al wat neusjes van krokussen (?) boven de grond uit piepen. Ook de vogels laten een duidelijk gezang horen en waarmee hier op ons pleintje nog duidelijker wordt dat de lente er inderdaad aankomt. Het ijs achter is nog niet echt weg. Zelfs nog zo stevig, dat de eenden er op kunnen lopen. Nog een week en dan is het maart! Wat een winter hebben we gehad. Lang en vaak heel mooi.
Wij hadden die tijd, vanaf de jaarwisseling wel op de boot willen wonen, maar met die winterse omstandigheden erbij, is dat er niet van gekomen. Toch zitten we zo af en toe een beetje te filosoferen, of er misschien een plekje is waar je dat toch redelijk relaxed zou kunnen doen. Wat? Nou in laten vriezen en dan alles een beetje in de buurt, zoals water om te tanken en eten, een supermarkt bv, lopend te kunnen halen. De kou doet ons niets, zolang de kachel maar blijft branden. Of je nou thuis zit met 20 graden binnen of op een boot. Geen verschil!
Jaap is nog steeds bezig om allerlei klusjes (oa horretjes plaatsen, zie illustratie) te doen aan ons schip, en het streven is om het weekend van 7 maart weer de trossen voor een kleine twee maanden los te gooien. Hopenlijk met wat vrolijker weer, dan de afgelopen tijd.
Voorschoten, 17 februari 2010
Bij ons achter op de vijver, waar een poezenspoor een zwanenspoor elkaar kruisen.
Oorspronkelijk zou ik met vrienden op 2 februari naar Groningen zijn afgereisd. Samen naar de tentoonstelling over het Duits expressionisme. Echter de dreigende sneeuwval, die alleen dreigde, maar niet viel, deed ons besluiten om het een en ander te verschuiven naar een weekje of twee later. Dus gisteren. Nog steeds overal sneeuw en koud maar nu wilde we het niet meer uitstellen. Je zit zo in maart en dan willen we juist weer gaan varen. Als je naar buiten kijkt, geloof je dat nog niet echt met al dat ijs om ons heen. Eens zal dit toch wel op houden? Echter als je de weersvoorspelling voor de komende weken moet geloven, blijft het voorlopig nog dit weer. Toch een kleine ijstijd? Je zou het bijna gaan geloven. Ik vind deze sneeuw van de winter best mooi, maar ergens gaat het ook een beetje vervelen. Je ziet ook geen kind meer in de sneeuw spelen, en op het ijs helemaal niet, wat niet zo verwonderlijk is, want het is fondantijs, dus niet om op te schaatsen. Net genoeg voor een stevige zwaan en wat katten. En wat eendjes af en toe.
Duits expressionisme 1905-1913 (uit het Brucke-Museum Berlijn)
En hoe was de tentoonstelling? Hele mooie dingen weer gezien. Het meest sprak mij de grafische werken van die groep "Brucke" aan. En heel af en toe een schilderij. Maar het was zeker de moeite waard om die "wereldreis" erheen te maken! En heel gezellig, dat ook.l
Voorschoten, 10 februari 2010
Misschien dat de staatsloterij vanavond wat vrolijkers oplevert, in ieder geval die sneeuwbui van vannacht niet! Het blijft maar koud en het blijft maar glad. Het zout is intussen ook overal op en nog een geluk dat we onze ijzers voor onder onze schoenen jarenlang gekoesterd hebben. Kunnen we ons nog een beetje staande houden.
In de boom die ik vanuit mijn raam kan zien, geloven de koolmezen er nog wel in. Ze kwetteren de lente zo te horen tegemoet. Een en al pret. Laatst zag ik zelfs een duif een poging doen een nestje te construeren, met de oude resten van vorig jaar nog. Dat liep slecht af, want al dit losse goed duvelde zo de boom uit tot een grote ongeorganiseerde bende op de grond. Daarna heb ik hem niet meer terug gezien. Of was het haar?
Voorschoten, 9 februari 2010
Niet stil gezeten
De afgelopen tijd heb ik, tamelijk onzichtbaar voor sommigen, aan heel iets anders dan schilderen, drukken of tekenen in het groot dan, besteed. Wel creatief!
Zo'n 10 jaar geleden ben ik aan een autobiografisch kinderboekje begonnen. Wat startte als een verzameling losse tekeningen, werd dit voor mij alras een echt duidelijk verhaal. Toen wat titeltjes aan vastgeknoopt en ben ik, via een voorzichtige poging, de schrijverspen gaan hanteren.
Ergens later droogde de inspiratie weer op en lag "het" enigszins verloren, jaren achter me op mijn werktafel. Soms ook kreeg ik een idee om er verder op de boot tijdens onze vaartochten, aan te gaan werken. Echter de schijven met info raakten zoek of ik had er gewoon geen zin in. Met af en toe wat "rust"pauzes dus, kwamen er toch uiteindelijk totaal 40 ideetjes in getekende vorm of alleen als tekstkrabbel, zo langzaam maar gestaag, op papier en in mijn PC terecht.
En misschien later ook uitgeven? Daar ben ik nog over bezig.
Op een ander moment kom ik hier zeker nog op terug. Ik heb nu dus de laatste weken keihard aan mijn boekje gewerkt en ook zijn eindvorm gegeven. Nu ligt het nog in PDF formaat (96 pagina's verdeeld over vier hoofdstukken). Wil je het nu al kunnen lezen, stuur dan een e-mail en je krijgt het toegezonden.
Zondag 31 januari 2010, Voorschoten
Weer op stap?Wanneer ?
Er is nog weinig dat we kunnen melden over onze boot. En dan ook zeker niks over varen. Het blijft maar sneeuwen en net als het even gedooid heeft, begint het weer te vriezen en nog stevig ook. Jaap doet af en toe een klusje in de boot, maar echt lekker werken is het niet in die kou. De kachel snort daar gelukkig prima, maar alles wat je beetpakt, heeft een temperatuur van een paar graden. Wanneer we weer dus weg denken te varen? We fantaseren wat af, de laatste tijd. Er moeten een aantal dingen nog gebeuren op onze boot, voor we kunnen zeggen dat we klaar zijn om te vertrekken. We gokken op ergens in de tweede helft van februari. Niet ver, want elf maart hebben we een verplichting in Amsterdam, en dan als alles ok is kunnen we bv aan Belgie denken.
En normaal gesproken vind ik sneeuw allen maar prachtig, maar 't gaat me nu een beetje te lang duren. Het belemmerd mij oa bij de dagelijkse wandeling, en Jaap zoals ik al hierboven omschreef en nu zit ik als maar naar de weerberichten te kijken, of er weer sneeuw etc voorspeld wordt bijvoorbeeld voor as dinsdag, 2 februari. Dan wil ik met vrienden naar Groningen. Maar als het zo glad blijft, gaan we niet. Ook Jaap moet dan de weg op, naar Amersfoort, ook niet naast de deur. En dan krijg ik een beetje de pest in en ben die sneeuw, al is het nog zo mooi af en toe, toch een beetje zat aan het worden.
Nee, voorlopig zijn wij nog niet weg.
Woensdag 12 januari 2010, Voorschoten
JAT=Hand en MOOS=Geld, jatmoos!
Gisteren toen ik in de wachtkamer van het AvL in Amsterdam zat en wachtte op het afroepen van mijn naam, keek zo rond en daar viel me iets heel bijzonders op. Je zou toch denken dat wie daar zit, droevig voor zich uit zit te staren, want je hebt kanker, anders zou je daar niet zitten. Maar het praten en grapjes maken gebeurt onverwacht heel veel. Natuurlijk heeft dit te maken met een opbeurend gedrag van de een naar de ander, of ondersteuning bij alle ellende, nee ik moet me geen rad voor ogen laten draaien. Hij lijkt soms wel ontspannen, maar dat is het niet! En dat komt naar mijn mening, omdat het AvL zelf voor zorgt. Degene die er komen, hebben het al moeilijk genoeg. Dus de ruimtes stralen een rust en vriendelijkheid uit, waar menig wachtkamer van de huisartsen een voorbeeld aan mogen nemen. Terwijl je vaak daar voor iets heel wat minder belangrijks komt.
En tijdens dit wachten schuift altijd weer die kleine lachende, wat oudere dame met de koffie- en theekar tussen de stoeltjes en tafeltjes door. Ik heb wel eens een praatje met haar gemaakt en hoorde toen dat ze al jaren en jaren als vrijwilligster zo haar uurtjes aan ons besteed. "Wil u een kopje koffie? Kopje thee? U, meneer. U, mevrouw? Suiker? Melk? Zoetje?" En steeds heel direct vragend aan een ieder die daar zit. Heel persoongericht. En maar glimlachen. Gratis! Je hoeft niks te betalen. Als je toch iets wil geven, wordt ze een beetje verlegen. Op de kar staat een klein plastic bakje waar je, als je toch iets wil betalen, daarin je geld mag doen. Ze honoreert het met een uitgebreid: “dank u wel mevrouw/meneer”. En als je nog meer belangstelling toont, begint ze uitgebreid te vertellen wat voor leuke dingen ze van die kleine bedragjes allemaal doen in het ziekenhuis. Stopt en passant je ook nog een folder "Vrienden van het Ziekenhuis" in je handen. Kan je lid worden van een vereniging, die alleen maar lieve dingen doet voor de patiënten, die daar in het ziekenhuis liggen. Je wordt er week van. Trouw stop ik haar altijd wanneer ik een kopje koffie van haar krijg, een euro toe. Te weinig? Ik zou wel meer willen geven maar je moet ook niet overdrijven.... bovendien zijn we al lid van die vereniging. En storten jaarlijks toch onze bijdrage daar aan. Deze keer, dus afgelopen dinsdag, verraste ze me totaal. Terwijl ik mijn eurootje stort, zegt ze tegen me: "Weet u hoe we dat in Amsterdam noemen?" Waarop ik, "nee" zeg en zei vervolgt met "Jatmoos" uitgesproken als "Jatmous". Even kreeg ik een raar idee hierover. Steelt men dit geld uit dit potje? Maar de manier waarop ze het zei, klonk niet als klacht, maar zo gewoon. Ik kon niet anders reageren dan met, "Ach ik ben maar een Haagse Kakker", waarop zij me weer heel verbaast aankeek. Ik wist ook niet hoe verder, en nam mijn kopje koffie mee naar mijn zitplaats. Thuisgekomen heb ik het woord Jatmoos eens opgezocht. En wat blijkt, het betekent niet alleen dief maar ook handgeld. Dus wat ik haar gaf, was dus handgeld. Wat zal zij gedacht hebben van mijn reactie met het woord Haagse Kakker erin? Ik kan het haar niet vragen. Ik zit hier en zij is die trouwe koffie- en thee -mevrouw daar.
Zaterdag 2 januari 2010, Voorschoten
Weer is er een prachtige witte wereld vanuit ons raam te zien. Het houdt maar niet op deze winter. Terwijl we steeds maar denken dat dit soort plaatjes tot het verleden gaan behoren, gezien alle commotie rond de opwarming van de aarde.
Vrijdag 1 januari 2010
Iedereen een heel, heel gelukkig Nieuwjaar. Een wens zo makkelijk uitgesproken, maar het is zo waar. Iedereen geluk, een beetje, een beetje veel, een beetje heel veel en soms is ietsje al genoeg. Laten we het koesteren. Koesteren dat beetje geluk. Wat hebben we dat af en toe toch nodig. En we krijgen het ook vaak. Zonder dat we daar echt van bewust zijn op die momenten. We beseffen het soms pas als we het gekregen hebben. Het al in bezit hebben. Terwijl we eigenlijk niet achterom willen kijken. Maar vooruit kijken, dat willen we. En dan kunnen we elkaar niet anders dan geluk toewensen. En wie weet hoeveel er nog van dat heerlijke geluk ons nog treft?
Woensdag 23 december 2009.
GELUKKIG NIEUWJAAR!
Zo begroette ik, toen ik onze voordeur opende, gisteravond een slungel van een jaar of vijftien. Hij had bij ons aangebeld en stond daar, althans dat veronderstelde ik, met een klein Nieuwjaarskaartje in zijn linker hand. De rechterhand leeg, om de euro, of wat dan ook te kunnen ontvangen. Ik opende dus de deur met: "Jij wenst ons Gelukkig Nieuwjaar en dat was wat hij, denk ik, helemaal niet verwachtte. Verschrikt keek hij dus naar mij en begon ook nog wat onduidelijke klanken uit te stoten. Vergezeld van een wanhopige blik."Wat bleek, hij sprak alleen maar engels, en toen ik dus om dat bewuste kaartje vroeg, begon hij de tekst die hij zo koesterde in zijn linkerhand, op te lezen! "De bezorger van het Voorschotense etc. etc. wenst u prettige feestdage en gelukkig nieuwjaar". Je zag de opluchting, want het kwam er in een keer, niet haperend en redelijk verstaanbaar, uit en zo te zien begreep ik het ook nog! En dat kaartje? Nee, die had die niet. Wel een briefje............
Dinsdag 22 december 2009 en de vooruitzichten voor de Kerst..?
Wordt het toch nog druk met Kerst?
Wordt het glijden of rijden?
Dat wordt best spannend. Glad! IJzel! Of is alles dan weer een beetje normaal? Kijk het is natuurlijk best leuk, die sneeuw. Als je niks hoeft! Niet naar je werk en geen kilometers moet maken bij nacht in ontij. We hopen heel stilletjes, ik denk wij allemaal, dat er te rijden valt. Anders zal menig Kerstfeest in duigen vallen. En zo willen we toch niet het jaar uit? Dus duimen maarrrrrrrrrrrrr....
19 december 2009, IJS!
Voorlopig vriest het nog te hard om ook maar iets aan onze boot te kunnen doen. De verwarming brandt er wel volop, maar de temperatuur binnen is niet hoger dan 8 graden en dus niet plezier om daar uren te verblijven. De temperatuur kan zeker hoger ingesteld worden, maar thuis worden we al arm van de stookkosten en daar komt dit dan nog eens een keertje daarboven op! Nee nog maar even wachten op wat beter weer.
Overigens dit is geen foto van dit jaar, maar van 2008. Maar nu ziet het er net zo uit, behalve de Nieuwbouw op de achtergrond.
Nu wordt het straks weer varen, en na iets meer dan een uur, weer over groot water en met veel vrachtverkeer. Ook Rotterdam doen we deze keer aan. Dit is de kortste weg naar Leidschendam, via de Vliet, of zoals het officieel heet: Rijn-Schiekanaal. Hopelijk zal het ruwe water niet al te ruw zijn, want dan kan ik regelmatig onderweg geconfronteerd worden met een 'vuile' bak. Een kattenbak die dan riekt naar Blacky.....
Donderdag 13 mei 2010
Brielle Centrum
Brielle is een mooi plaatsje, waar heel veel te zien is. Af en toe loop je in straatjes waarin je je eeuwen terug waant. Alleen zal het daar toen waarschijnlijk niet zo schoon en vooral netjes uitgezien hebben als nu. Het stadje biedt jou als watersporter werkelijk alles. Grote supermarkten zagen we er, zelfs eentje ondergronds (in verband met behouden van het landschap?) in dit geval een Jumbo. Verder is er een AH, HEMA en ontzettend veel eetgelegenheden en van die leuke kleine winkeltjes. Musea, Bibliotheek en wegen waar alleen fietsers en wandelaars mogen komen.
Een plekje in de haven zien te verkrijgen, lijkt mij in het hoogseizoen een moeilijke opgave. De havenmeester heeft ons hiervoor een telefoonnummer gegeven. 's Winters is er bijna nooit een vrije aanlegplaats. Allemaal bezet door overwinteraars. Die komen 1 oktober en verdwijnen weer op 1 april. Dan gaat de prijs per meter per dag van 0,50 eurocent naar 1 euro. Verder is gelegenheid om je was te doen, inclusief drogen, weet alleen de prijs (nog) niet. Water en elektriciteit gaat via een muntautomaat. Zelfs in de winter kan je er water halen. Vuil in grote containers. Ja een haven, die goed verzorgd is.
Maar vandaag gaan we hier toch weg. We moeten in het weekend in Voorschoten aankomen. Begin volgende week hebben we weer bepaalde verplichtingen. En het is nog een behoorlijk stuk varen. Verder is het nog steeds koud, regen en gure wind.
Woensdag 12 mei 2010
Brielle centrum
Gisteren een rondje stad (?) gedaan. En kwamen we dit schip tegen. Natuurlijk is het kitsch maar wat geeft het. In zo'n oude omgeving mag dat best wel, geeft een beetje jeu aan het geheel. Her en der zagen we restanten stadsmuur, waar ze in de diverse Bastions allerlei soorten onderkomen voor diverse verenigingen hebben gecreëerd. Geen raam of wat, alleen een deur waar je in en uit kan, zo te zien. Moet je geen last van claustrofobie hebben.
Waar dit schip ligt, lazen we bij een vestingwerk boven de ingang: BASTIONIX. Even hadden we teksten van Obelisk en Asterix in onze gedachten. Tot we Bastion XI en Bastion XII zagen. Of te wel nummertje 11 en 12 en realiseerden we ons dat we bij Bastion 9 hadden staan kijken. NIX, niks meer dan romeinse cijfers, die er staan vermeld. Humor.
Vandaag gaan we boodschappen doen bij onze geliefde supermarkt, Jumbo. Nog even om de tijd tussen nu en komend weekend de koelkast etc. te vullen. Het weer is niet uitnodigend om iets anders te doen dan lekker bij de kachel te blijven zitten. Het is guur en 't regent af en toe en waait hier ook daarbij nog behoorlijk hard. Onze terugreis zal, zo ver we het nu inschatten, via de haven vans Rotterdam gaan. Met die wind erbij zal dat behoorlijk spectaculair zijn, denken we. Trouwens dat was het al, niet van wegen de wind, maar door zeeschepen die ons tegemoet voeren hier op de Oude Maas. Die leverden lange golven waar steeds de neus van ons schip in het dal duikt om richting de top van zo'n golf weer omhoog te komen, en dan gedurende een flink poosje.
Dinsdag 11 mei 2010
Brielle centrum
Even voor drie uur arriveerden we in Brielle. Een oud vesting stadje, met een mooie haven in het centrum.
Moldiep
Na een aanvankelijk ergelijke start hier, werd het toch een lief plekje. Vrolijke fluitende vogeltjes, jazelfs even de
nachtegaal gehoord. Toen we aankwamen klonk er een generator, zo'n rammelend benzine ding, en die ging pas uit om een uur of zes. Daarna gelukkig niet meer gehoord. En nu nog steeds niet. Het is negen uur en we zien nergens enig leven op een van de boten. Allemaal naar huis gegaan gisteravond? Dit is een van de weinige plekken waar je kontakt met de buitenwereld kan hebben. Vlakbij zelfs een bushalte, hotel en een minicamping. Niet dat je daar even heen fietst, dat is wat minder, want het is een bospad wat ze bedekt hebben met van die houtsnippers. En zo te zien houden de mollen er ook van. Ze hebben dan ook veelvuldig getracht het pad 'ondergronds' over te steken. Gevolg, een hoop losse troep, waar je lopend dat gaat dan wel, maar fietsend niet gemakkelijk overheen kan gaan. Het water hier dan ook: Moldiep. En dat ligt in de Kikvors- of Otterpolder. Elke keer als we dit soort namen lezen, neem ik me voor thuisgekomen eens op te gaan zoeken, waarom het in de Biesbosch zo genoemd wordt. Maar nog nimmer gedaan.
Vandaag is het plan om naar Brielle te gaan. Eens kijken of dit net zo'n stadje (?) en is te vergelijken met Veere?
Maandag 10 mei 2010,
Brielse Biesbosch
Uiteindelijk
vice versa. Uiteindelijk lukte het om los te komen en in twee van de gevallen onze tocht voort te zetten. De derde keer hebben we weg terug genomen, voor een stukje dan.
Nu liggen we in de Sliedrechtse Biesbosch, wat ik persoonlijk een mooiere natuur vind hebben. Wilder en meer ongerept. Alleen het aantal ligplaatsen is zo miniem. En vind je wat, dan moet je dat delen met vele anderen, die zo te zien langer dan de toegestane drie dagen daar liggen. En weinig langssteigers. Dus tussen palen met het bekende ongemakkelijke trapje vanaf de boeg naar de drijvende steiger.
Morgen gaan we verder richting Brielle, benieuwd wat we daar aantreffen. Drukte?
Zaterdag 8 mei 2010
Gat van de Kerksloot
Vanmorgen acht uur. Actie! De RR gaat aan haar evenementen-trip 2010 beginnen. Op naar Almere. Met Margreet nog even zwaaiend naar ons en Johan aan het roer en wegvaren ze voor hun eerste stop in Vianen. Wij blijven hier nog even en dan waarschijnlijk toch ook weer een beetje richting het Noorden. Meer Noordwest, Brielse Meer?
Vrijdag 7 mei 2010
Gat van de Kerksloot
Gisteren:
Even leek het weer ietsje beter te worden, en dat betekende dat het kampvuurtje maken begon te kriebelen. Hout genoeg. De knotwilgen hier langs de dijk waren gesnoeid en het hout zo te zien ook redelijk droog. Dus? Een beetje uit de wind en daar zaten we weer met z'n allen te genieten van de buitenlucht en wat minder van de rook. Versierd met een glaasje wijn, biertje en stukjes worst en wie doet je wat.
Zeiltocht
Als ik het goed begrepen heb, zeilde Margreet voor het eerst na 20 jaar hierin het bijbootje van de RR en ze kon het nog steeds! Blijkbaar net als fietsen en zwemmen, dat verleer je zo te zien nooit.
Vandaag
Het weer is nat en koud. Maar niet zo naar of ik zie Margreet weer in haar zeilbootje voorbijflitsen. Zelf zitten we bij onze kachel op 20 binnen. Ik aan de laptop en Jaap ligt achter in de salon een dutje te doen. Was ook wel erg laat geworden gisteravond. Tegen twee uur naar bed. Maar wel na een maaltijd van heerlijke asperges vers van de boer met een beenhammetje erbij. En natuurlijk ook vergezeld van een lekker drankje. Ja, de alcohol vloeit rijkelijk en wel heel erg regelmatig door onze kelen deze trip.
Vanavond nog een afzakkertje bij ons aan boord en dan scheiden voorlopig onze wegen weer. De RR naar Almere voor evenement rond Stoommachines en andere oude motoren en wij waarschijnlijk via het Brielse Meer als tussenstop van een paar dagen naar huis, naar Voorschoten.
Donderdag 6 mei 2010
Gat van de Kerksloot
En zo werd het inderdaad weer een ontmoeting met een hoog knuffel gehalte. Twee neusjes lagen heel dichtbij, op nog geen 50 cm afstand van elkaar. Dit kan alleen door de sputpalen waarmee de RR is uitgerust. Maak niet uit wat voor kade, even voor de plaatsbepaling slechts 1 paaltje en verder niks nodig. Prik gewoon die twee palen in de grond en vast ligt die. Laddertje naar de draagbalk of loopplank naar de kade en de verbinding tussen de twee schepen is gemaakt. Dit wordt heel gezellig, alle tekenen staan op pure pret maken. Vanavond al gezamenlijk asperges eten op de RR. Zij hebben de echte kunnen scoren bij een aspergeteler, dus dat wordt smullen vanavond.
Woensdag 5 mei 2010
Geertruidenberg, passantenhaven
Gisteren dachten we nog, gaan we weg hier, of blijven we toch, we twijfelden. Het heeft hier de laatste dagen maar geregend en geregend en was het daarbij behoorlijk koud, zo koud dat er niet veel te vissen viel. Somberheid alom dus. Behalve dat lichtpuntje rond de bever. Dat werd in eens heel anders. We lazen dat de RR niet voor richting zuid, maar voor richting noord had gekozen. Dus even bellen. En? Ja ze gaan via de Biesbosch, de Brabantse, naar het noorden. 
De RR met een paar van die oude motortjes op hun bovendek.
Naar Almere, waar het weekend van 14 mei een "stoomdagen festijn" is. Allemaal oude stoommachientjes of andere soms zeer oude motortjes te bekijken. En daar hoort de RR echt tussen. Die staat vol met dit soort moois.
Dus misschien toch nog voor wij richting huis gaan, een "rendez-voustje" te organiseren?
En zo schoven we een uurtje later via het "Gat van de Kerksloot", wat een naam, naar de Amer en dus Geertruidenberg. Om snel boodschappen te doen. En water te halen. Minstens voor een week en dan terug de Biesbosch in. Intussen is het weer ook weer aardig opgeknapt. Goed vissig weer? De weersvoorspelling is redelijk positief. Niet warm, wel droog.
Nog even een dompertje op ons verblijf hier in Geertruidenberg. Gisteravond stond voor het eerst in al die jaren dat we hier komen, een haven meester voor onze deur. Twaalf euro aub. Dit om alleen maar hier te kunnen liggen. Geen water. Geen elektriciteit. Dus vandaag weer weg hier. Trouwens je mag volgens de regels niet langer dan 1 dag hier blijven liggen. Regels van het zomerseizoen?
Maandag 3 mei 2010
Biesbosch, Petrusplaat
Gelukt! Nou ja, gelukt. Ik hem een zwart stipje kunnen bewerken tot wat we hierboven zien. Maar ik had hem te pakken, hij/zij kwam inderdaad op de dezelfde tijd zo ongeveer, gisteravond voorbij zwemmen.
Zondag, 2 mei 2010
Petrusplaat
Dit wordt de tweede keer dat ik deze tekst intik. Volkomen verrassing, maar opeens gooide Norton een scan over dit file en zei dat die zwaar besmet was, en vernietigd moest worden. En voor dat ik ook maar iets in de gaten had, was het compleet weg. Aan ene kant ben je blij dat je niet altijd even strikt je filetjes saved naar een externe opslag, want dan had in dit geval de virus ook daar gezeten.! Nu alles nog een keer gescanned. En? Schoon volgens Norton, daar houden we het dan maar op.
Beginnen we dus vrolijk opnieuw. Ik heb al verteld dat we een bever, ze kunnen inclusief staart anderhalve meter lang worden, gezien hebben. Gisteravond om ongeveer dezelfde tijd als de dag ervoor, weer een. Gauw de camera gepakt, en….. problemen. En voordat die opgelost waren, was natuurlijk de bever weer in het niets verdwenen. Dat doen we deze keer, we gaan er vanuit dat hij vanavond weer verschijnt, anders. Namelijk de camera stand-by leggen.
Zaterdag, 1 mei 2010
Petrusplaat
Wat een pet weer. Somber en het blijft maar regenen, zegt het weerbericht. De bloemetjes hiervoor onze boot, vooral de Margrietjes, hebben alles op slot gegooid. Met van die dichtgeknepen kopjes. Alleen een Paardenbloem durft het nog aan, een enkeling dan. Die kleurenpracht van donderdag, is helemaal weg. Maar we hebben wel iets anders heel bijzonders waargenomen. Zo tegen de avond zagen we een enorme bever die richting huis zwom. We weten dat hier ietsje verderop een burcht, de zijne(?), moet zitten. Toen hij ons zag, dook hij (zij) snel onder en waar die aan land kwam, dat hebben we jammer genoeg niet kunnen ontdekken.
Vrijdag 30 april 2010
Biesbosch, Petrusplaat
Gisteren was het van dat vrolijke weer, iets wat eigenlijk bij Koninginnedag hoort. Volop Paardenbloemen, die voor ons aan de walkant stonden te pronken. Maar vandaag 30 april is daar weinig van te zien.
Het waait op dit moment stevig, regent af en toe en niet meer dan 15 graden buiten. De omslag naar dit weer werd gisteravond al ingezet met een schitterend onweer. Wij buiten op ons achterdek kijkend naar gigantische flitsen in de verte. Windstil! En nu? Het stormt af en toe zelfs.
Ook was het goed visweer gisteren. Jaap heeft en flink aantal Brasems gevangen.
Een echte zomerse dag dus, met de bekende temperaturen binnen, van deze keer wel 30 graden! Zomer dus! En vandaag? Truienweer!
Intussen is het toch veel drukker geworden hier. Vijf schepen zijn hier bij de Petrusplaat aangeschoven. Twee achter ons en drie een klein eindje verderop. De laatste kwam vlak voordat het echt donker werd, aan. Geheel onverwacht veel scheepjes dus eigenlijk.
Donderdag 29 april 2010
Biesbosch, Petrusplaat
Kijken naar de boot
Zoals Jaap zei, toen hij deze bovenstaande en hiernavolgende plaatjes maakte, dit zijn mijn lievelingsstekken. En daarom leg ik ze zo vast.
Hier vanaf de boot
Ik ben het helemaal eens met hem, zeker om deze tijd, met al die vrolijk zingende vogels, en dan niet alleen overdag. Van de voorspelde drukte richting Koninginnedag, is nog weinig te merken. Beter gezegd helemaal niks. Nergens een boot te zien. Gisteren en de dag daarvoor, misschien een of twee, maar die voeren allemaal verder. Ik geloof dat ik meer Biesbosch boten, mensen die hier werkzaam zijn, gezien heb, dan recreatie. Van ons mag het zo blijven. En grote kans, denk ik. Morgen 15 graden! Geen temperatuur die uitnodigend is om een weekend met een bootje er
op uit te trekken.
Gisteravond, was het weer zo'n windstille avond en wat zie je dan? Luchtballonnen! We hadden al eergisteren in de verte al een paar een poging zien doen om op te stijgen, maar nog geen een die op de thermiek verder kon drijven blijkbaar. Ze waren even weer zo snel uit zicht. Gezakt dus. Maar gisteravond was er eentje die het toch uiteindelijk lukte. Zie hier. De anderen, twee stuks, hadden het toen ook weer opgegeven en waren dus net als daarvoor,verdwenen.
Woensdag 28 april 2010
Biesbosch
Die koekmeel, de Terheijdense specialiteit, hebben we niet kunnen kopen, de molen was nou precies die dag gesloten tot 1 uur 's middags. En daar wilden we niet op wachten. Dus een volgende keer maar nog eens proberen.
Op naar Geertruidenberg om inkopen te doen. En daarna naar de Biesbosch, naar ons geliefde stekkie. De Petrusplaat.
Alles is gelukt. En daar zaten wij onder onze Bimini van onze asperges te smullen. Op ons achterdek, wat dit jaar nog niet gelukt was. Heerlijke temperatuur, wel nog een "truitje"aanhouden. Maar ja het was al redelijk laat in de avond. En de zon was al ver naar beneden.
Uiteindelijk hebben we de afwas maar naar de volgende ochtend verschoven, daar hadden we na onze smulpartij geen moed meer voor.
Zo hadden wij onze eigen "herrie in de keuken" zoals Jaap het noemde. Of te wel een zooitje op het aanrecht. Toen ik naar de foto keek, vond ik eigenlijk wel meevallen. Alles staat zo'n beetje in het gelid, maar het is en blijft een lastig karweitje op de vroege ochtend. En nu zitten we niet alleen van de zon te genieten, maar ook te luisteren naar al die vogels die zo hun best doen. Vooral de twee nachtegalen, die tegen elkaar opbieden. Ik heb een poging gedaan om er een te spotten, niet gelukt.
Dinsdag 27 april 2010
Dag van vertrek uit Terheijden
Straks nog even langs de molen hier in Terheijden. Lekkere koekmeel kopen. Trial ... en nog wat. Ben mijn papiertje , waar ik het opgeschreven heb, kwijt. Ongetwijfeld zal de molenaar het met wel kunnen vertellen. Het moet iets speciaals zijn van hier.
Asperge velden bij Terheijden
De asperges hebben we binnen. 1 Kilo van die prachtige AA kwaliteit. Wel tien euro voor een kilo, bij de boer nog wel.....! Even daarvoor dacht ik nog aan een kilootje extra mee te nemen, maar toen ik de prijs zag, vond ik dit wel genoeg. Vanavond met wat soep, gemaakt van de schillen en de stronkjes, met geitenboter natuurlijk en lichtgeroosterde zalm er in, eitjes en wat gebakken aardappeltjes erbij , een restaurant diner gelijk.
Eerst nog water tanken en dan op naar Geertruidenberg. Voor weer een grote boodschappenronde, ik vind dat het iets heeft van een overlevingspakket samenstellen, aangezien we dan weer voor weken eten in huis halen. Voor je gevoel dan, want het is altijd maar voor 1 week slechts.
Dan de Biesbosch in. Vissies vangen, "eindelijk" denkt Jaap vast. Kijk ik (Frie) heb mijn speeltje met de laptop en alles wat daarbij hoort. Maar Jaap zijn hengels hangen aan het plafond van de stuurhut en zijn daar bijna niet vanaf geweest. Die willen vast ook wel eens echt water voelen.
En als ik niet zit te "spelen" met de laptop, dan haal ik er iemand bij. Want samen doen en ander iets kunnen leren is ook leuk. Hier zit Dieuwke van de Zwalker een eigen weblog voor onderweg in Frankrijk op te stellen. Weblogs zijn toch fantastische dingen om anderen jouw pleziertjes op afstand mee te laten maken, al is het maar vanwege de foto's, waar het thuisfront niet maanden later pas naar kan gaan kijken.
Maandag 26 april 2010
Terheijden
Gisteren niet alleen wasdag maar ook een poetsdag van gemaakt. Alleen de binnenkant dan. De buitenkant moet nog. De boot ligt vol met verfrommelde katjes. Van die gele sliertjes die overal tussen en in kruipen. Zal vandaag waarschijnlijk aan de beurt komen. Of niet, want we willen straks een zoektocht naar asperges houden. We hebben een adres van een teler, maar er schijnen er meer daar te zitten in die regio. We zien wel. In ieder geval is onze start van vandaag een hele trage, gisteren lagen we pas om, ik meen dat het bij tweeën was, 's nachts in bed. Dus vanmorgen een klein uurtje daaraan vast geplakt. We hebben namelijk hier in de deze haven een paar echte Francofielen ontmoet, met het gevolg dat we daarmee in gesprek en op bezoek gingen. Ze wonen hier in Terheijden en hun motorsailer ligt hier ook in deze haven. Met de naam Zwalker". Dus zaten we daar gisteravond wetenswaardigheden uit te wisselen. Ze kennen Frankrijk goed via je de caravan (ERIBA) waarmee ze rondreizen. Maar nu willen ze dat voor een maandje of vier met hun eigen boot doen. Naar Nancy en terug. Een tocht die wij zo goed in onze herinnering hebben, en met vreselijk veel plezier aan terug denken. Vooral het stuk via de Franse Maas. De Meuse. Een sprookje. Vooral als de zon daar volop schijnt. Je waant je in een andere wereld.
Zondag 25 april 2010
Terheijden
Wat een stilte hier. En wat een uitzicht. Waar je alleen maar vogeltjes hoort kwetteren. En dat in deze bewoonde wereld, het dorp Terheijden. Of komt het omdat het zondagochtend is, kwart over negen? Met zo'n heerlijk zonnetje erbij?
Nederland blijkt toch heel wat unieke plekjes te kennen. Over uniek gesproken. We zagen een woonboot voorbij komen, waar het zo te zien ook goed op toeven is. En blijkbaar al een heel eind van huis.
Vandaag misschien een fietstocht naar een aspergeteler maken? Schijnt er een vlakbij te zitten.
Zaterdag 24 april 2010
Stampersgat
Vandaag naar TerHeijden. We moeten wassen. Want volgens ons logboek moet daar een wasmachine in de haven zijn. Verder schijnt het volgens de weerberichten een prachtig warm (?) weekend te worden. Barbecue-tje?
Het vissen van gistermiddag heeft niet meer dan een emmer vol kleine visjes opgeleverd. En op een paar na, die waren aas, hebben we ze allemaal de vrijheid teruggegeven.
Nog een dag of twee en dan zullen we wel ergens in de Biesbosch liggen. Misschien zijn er onder de weblog lezers geïnteresseerden die een dagje willen toeren in de Biesbosch? Laat het ons dan weten. Misschien kunnen we wat plannen? Per e-mail of telefoon.
Vrijdag 23 april 2010
Stampersgat
IJs te zien op het gras ...
Nadat de dieseltank weer vol zat en de gasfles vervangen, zijn we niet het grotere water opgegaan maar terug waar we vandaan kwamen. De richting bedoel ik. En wie kwamen we tegen? Een van de Engelse boten die bij Stampersgat had gelegen. Hij sprak ons aan met de mededeling dat die plek daar nu vrij voor ons was. Hij had ons blijkbaar voorbij zien varen, twee dagen terug. Zoekend naar een aanlegplekje.
Dus? Wij wederom naar het Stampersgat. En inderdaad, er was nog genoeg plaats voor ons. Intussen was het ook lekker weer geworden, dus Jaap vissend naar wat klein spul, en ik een boek lezend op de steiger. Hè,hè eindelijk wat zon waar je nu in de buitenlucht van kon genieten. Zo doezelend zaten we, toen ik eens Johan de steiger hier opzag lopen. Wat een verrassing. Met zijn “nieuwe” kampeerbus. Had hij ons toch gevonden via de weblog Lenie Anna. En hier en daar informerend of ze een geel jacht voorbij hadden zien komen. Uitleg is bijna altijd overbodig en krijg je snel een simpel ja of nee. Zoveel van dit soort gele schepen zie nou eenmaal niet.
Jaap direct met vissen gestopt natuurlijk, en mijn boek zal ook niet weglopen. Op de steiger weer even bijpraten van de afgelopen tijd wat er allemaal zo al gebeurd is. Een ding de kamper doet het prima. En dat was wel anders na de aankoop.
“Een biertje?”
“Graag!”
“Dan moet je wel blijven slapen hier.” En dus volgde nog meer biertjes en later wijntjes en zaten we ’s avonds aan de Franse vissoep met brood.
Laat en zoals de Fransen zeggen: “Un peu mush mush,’ zijn we gaan slapen.
Johan in de “Bus” en wij in ons eigen bedje.
Vanmorgen om zeven uur was het min 1 graad Celsius buiten. Zelfs ijs op het gras te zien. En Johan, koud gehad?
Nee, had prima geslapen en na een ontbijt met een eitje is hij weer verder gegaan, naar…. dat weet alleen Johan.
Wij blijven vandaag hier liggen. Jaap gaat wederom een poging doen om te vissen.
Vissen op?
SSsst!
Donderdag 22 april
Ergens op de Dintel
Hoorde ik vandaag dat er op dit moment helemaal geen snoekbaars gevangen mogen worden. Was dat de reden dat we ook geen plek bij Stampersgat konden vinden? Onzin natuurlijk, maar..... De steiger was geheel ingenomen door twee Houseboats van zo te zien Engelsen. En hadden we dus pech! Zeker Jaap. Toen kozen we voor Dingelmond, maar bij het zien van een steiger, twee palen met een dwarsbalk, vond Jaap het wel genoeg voor deze vaardag. Bovendien leek het hem een prachtige stek om te vissen. Snel de hengels gepakt, alleen meer dan koude handen en neus leverde dit niet op. Wat was het koud, gisteren. Hoofdzakelijk door die stevige wind, die er waaide. En over die wind wil ik hier hebben. Lagen we met een windkracht 4 a 5 hier te dobberen, had ik wel op de kaart gezien wat er hier achter de dijk lag, maar me niet gerealiseerd. Vloeivelden! Wikipedia schrijft daarover: Een vloeiveld is een groot waterbassin om het in het proceswater (bijvoorbeeld spoelwater) opgeloste sediment te laten bezinken. Vloeivelden werden vaak aangelegd in de buurt van aardappelzetmeel-, strokarton- of suikerfabrieken. En die laatste staan hier net om de hoek. Dus toen in de loop van de nacht hier de wind ging liggen, dacht ik Blacky zijn bak de schuld te moeten geven, blijkt die stank nu van die velden hierachter, voor ons vanuit de boot onzichtbaar, te komen. Geen prettige ervaring, zo te zeggen.
Vandaag naar Dintelmond? In ieder geval wil Jaap gaan tanken en een nieuwe gasfles halen. Eentje staat er leeg te wezen op het achterdek. En die andere is al een tijdje geleden al weer aangebroken. We houden er graag eentje als reserve.
Woensdag 21 april 2010
Steenbergen
Na een uurtje varen door de Steenbergse Vliet liggen we in de haven van Steenbergen. De haven was stampvol en geen fatsoenlijke plek te vinden. Fatsoenlijk bedoel ik, dat we gemakkelijk van en op de boot konden stappen. Het plekje aan de kade, wat er nog was, daar wilde Jaap ivm het voorbijgaande autoverkeer niet gaan liggen. Dus werd het tussen twee palen met de boeg naar de kade. En we wilden boodschappen doen, dus hoe doen we dat? Jaap heeft met enige moeite de fietsen van achter langs de railing van de boot naar de kade gedragen. Gelukkig dat we ooit voor aluminium fietsen hebben gekozen. Trapje vanaf de neus naar de kade geplaatst, natuurlijk wel vastgebonden, en zo kon we toch doen wat we wilden. Er waren drie ritten met de fiets nodig om alles voor de komende weken aan eten en drinken, weer binnen te hebben. Jumbo voor o.a. de geitenmelk producten, en we hoopten bij Aldi, ook aanwezig hier, evenals een AH, bij Aldi dus van die lekkere grote garnalen als in België te kunnen kopen. Jaap kwam licht gefrustreerd daarvan terug. Deze Aldi heeft "driemaal " niks in zijn pakket. Het was ons eerder opgevallen, dat de Belgische Aldi veel meer duurdere artikelen verkoopt dan de Nederlandse. Hier heb ik nog nooit in de reclame een fles wijn aangeboden zien staan van zo rond de 14 euro! Veertien euro, en dan nog als reclame.............je gelooft je ogen gewoon niet. Enfin dus geen garnalen. Maar wel een bootje vol met hapjes.
Vandaag gaan we naar Stampersgat, Jaap wil proberen weer zo'n snoekbaars als vorig jaar te vangen. Daarna terug naar het grote water richting Geertruidenberg en dan op naar de Biesbosch.
Dinsdag 20 april 2010
Boven Sas
In tegenstelling tot de vorige keer dat we hier waren, is het witte wat je nu ziet, geen ijs maar een veld met Margrietjes.
Ons uitzicht van vanmorgen. Met nog een troebel zonnetje.
Gisteren wederom een flink stuk gevaren. Was absoluut niet de bedoeling, maar het water stond te hoog om fatsoenlijk aan te leggen bij Beneden Sas. Het water spoelde over de oever dus stootwillen, tussen het schip en de wal in leggen ging niet. Bij Beneden Sas was een stremming, nog net meegekregen van pagina 721 Teletekst, maar de toegang zou op de hele uren vrijgegeven worden. We arriveerden om half twee, en inderdaad na een klein half uurtje zagen we beweging in het sluiswachters huisje en werd de brug weggeschoven en konden we verder. De sluisdeuren zelf staan bijna, en nu ook, altijd open.
In een stralende zon de hele dag en een slechts een klein briesje, wat varen op groot water na de Kreekrak heel plezierig maakte. En Blacky ook niet, gelukkig voor mij, niet zeeziek werd. Onderweg hoefde ik geen kattenbak in de salon te verversen. In zijn bak daar heb ik voor alleen noodgevallen, keukenpapier liggen. Blacky vertikt het om tijdens het varen de kattenbak voor te gebruiken. Of is misschien te bang daar. En waarom keukenpapier? Dat is omdat ik dan zo de hele "handel" naar buiten, over boord gooi. Weg is maar weg. Die stinkzooi. En stinken dat doet het dan. Pure angstpoep!
Vandaag naar Steenbergen, boodschappen doen. De lade en de koelkast raken al aardig leeg. Hopelijk krijgen we nu een mooie aanlegplek aan de kade daar.
Maandag 19 april 2010
Verder naar het Noorden..
Iedere dag zon! 't Blijft maar van dat prachtige weer. Een beetje uit de wind gaan zitten en genieten maar.
Jaap heeft zijn hoop op gerookte Voorns bij de Kreekraksluizen eten, waar gemaakt. Het ging niet soepel, maar hier mag men niet over klagen, want hij had wel 10 Brasems, hele mooie, zonder slijm, aan zijn haak gehad. Maar daar ging het hem niet om. Ooit Oostenrijkers ontmoet, die ons deze vissen, net als nu terug zagen gooien het water in, zij zouden helemaal uit hun dak gaan als ze dit zagen. Voor hen is dit een lekkernij. Trouwens voor ons die krabben ook. Het bleef er bij een, en de volgende keren zullen ze pech hebben. Moeten ze wel dit formaat hebben.
Zondag 18 april 2010
Kreekraksluizen
Terwijl ik diep in dikke trui weggedoken zat te puzzelen, heeft Jaap gisteren de eerste Voorns voor vanavond gevangen. En niet alleen Voorns maar tevens prachtige Brasems, deze eten wij (nog) niet en mochten van ons dus weer gaan zwemmen. Uit de wind in de zon is het wel heerlijk. Jaap viste daarom vanuit de stuurhut. Ik heb een truitje extra aangetrokken.
Toen we hier aankwamen, dachten we even dat er voor ons geen plek zou zijn, wat dus gelukkig meeviel. Er lag namelijk een werkboot aan de steiger. Precies daarachter was nog een plekje, dus voor ons! Vannacht gaven die sas activiteiten weer heel wat rumoer. Veel te zien. En Blacky onze scheepskat, nou ja scheepskat, dat zou je niet zeggen, want als het een beetje flink schommelt wordt hij zeeziek en gaat dan aan de schijterij, gelukkig wel in de kattenbak, maar die lucht..... Om verder te gaan onze Blacky, heeft geen oog dicht gedaan, en wilde alsmaar dat we eruit kwamen om wat? Dat zullen we wel nooit te weten komen, maar hij bleef iedere keer over ons heen lopen en naar buiten kijken, door een patrijspoort en als we maar even bewogen hele verhalen te vertellen. Terwijl wij alleen maar wilden slapen. Nu ligt hij uitgeteld in het zonnetje, terwijl wij nog steeds wakker proberen te worden.
Jaap gaat straks proberen nog wat van die lekkere visjes te vangen en dan gaat dit alles de rookoven in. Ja, vanavond pas natuurlijk.
Zaterdag 17 april 2010
Willemdok, Haven van Antwerpen
Soms gebeurt er zoveel op een dag, dat je het overzicht van tijd kwijt raakt. Gisteren zijn we na een easy tocht hier in de middag gearriveerd. De havenmeester is nog na al die jaren dezelfde gebleven en we staan ook nog steeds in zijn bestand. De prijzen zijn gelukkig ook als in 2007. En die waren toen al stevig genoeg. Een dagje liggen hier, kost inclusief elektriciteit, 19,50 euro per dag. Maar het is het wederom waard geweest. Onze eerste daad toen we hier aankwamen, was het restaurant Lisboa te bellen. Om Portugese garnalen te eten. 's Avonds bleek dat dit inderdaad nodig was, het was weer afgeladen vol. Geen tafeltje meer vrij.
's Middags zijn we nog een rondje kade gaan doen, het weer was er prachtig voor. We ontmoetten daar een filmploeg, waar Jaap een opmerking overplaatste die er voor zorgde dat we kort daarna figuranten werden in een promotiefilmpje over Antwerpen. Eigenlijk zochten ze Belgen, maar aangezien we toch niets hoefden te zeggen, mochten het in dit geval ook Nederlanders zijn, als we maar wilden figureren. En dat deden we, doen alsof we alles in de Schelde heel interessant vonden. Ze beloofden ons om een DVD-tje te zullen sturen met de opnames. We zijn benieuwd wat we krijgen te zien.
Vrijdag 16 april 2010
Haven van St. Job in 't Goor.
Al varend over dit kanaal, krijgen we steeds meer memories van Frankrijk. Zoals daar zijn:
1. De smalle kanalen, merk je vooral als er een volgeladen vrachtschipper ons tegemoet vaart.
2. De hooikoorts is in volle hevigheid terug, ik weer aan de Aspro!
3. Om tien uur morgen bij de sluis. De sluiswachter verwacht ons op dat tijdstip.
4. Havens die behoorlijk dichtgeslibd zijn.
5. De vrachtboten die een gele sliert aan modder achter zich aan trekken.
6. De handbediening van de sluizen door twee sluiswachters, die tegelijk aan van alles draaien.
6. De handbediening van de sluizen door twee sluiswachters, die tegelijk aan van alles draaien.
7. De verlaten fabrieksgebouwen.
Verder is en blijft het maar prachtig weer. En glijden we langzaam maar gestaag richting Antwerpen. En jammer genoeg is het eten van Belgische Frites, hier, gisteravond mislukt. Onze eerste daad toen we vroeger met de auto uit Frankrijk via België, bij st. Job in 't Goor arriveerden. Dat was steevast Echte Belgische Friten eten!
Deze trip kan, wat ons betreft, al niet meer stuk. Heerlijk allemaal. Oude tijden die herleven.
Donderdag 15 april 2010
Haven van Turnhout
Gisteren op de fiets Turnhout bekeken en een Begijnhofmuseum bezocht. Eindelijk weten we nu het verschil tussen een non en begijn. Voor ons waren die lang van hetzelfde. Het grootste verschil zit in de zelfstandigheid. En verder is de een arm en de ander niet. Nonnen stonden hun eigen naam en bezittingen af, en de begijnen juist niet.
Het museum was in een van de huizen van het begijnhofje ingericht en zoveel mogelijk in oude staat gelaten. Natuurlijk wel fris geschilderd en verder tamelijk volgestopt met artikelen en meubels uit die tijd. We kregen er een persoonlijke rondleiding, wat het allemaal nog interessanter voor ons maakte. De dame in kwestie hield zichtbaar van haar vak. Ondanks dat er verschillende vernielingen, door Spanjaarden, Fransen en Nederlanders hadden plaats gevonden, was het begijnhof nog redelijk compleet.
Kanaal van Bocholt naar Herentals sluis ..?
Woensdag 14 april 2010
RUST??
Het heeft even geduurd voor ik wat tijd en rust vond om de weblog echt bij te werken.
Even flink in mijn geheugen graven, en kijken of ik alles nog op een rijtje kan krijgen. Er is intussen veel gebeurd. Leuke gezellige dingen allemaal.
Afgelopen Zondag, ’s avonds hadden we de RR op bezoek. Afscheidsdiner met garnalen. Jaap zijn recept. Aangezien we allemaal wel van een “slokje” houden ,zat de stemming er al gauw in. Goed te zien aan de foto’s. Alleen onze Johan, bleef ons duiveltje. Zie daar maar eens een fatsoenlijke foto van te maken. Maar misschien is die nooit “fatsoenlijk”, dus waarom dan een ander plaatje proberen te maken……? Tijdens het bakken van de garnalen, gebeurde er van alles, van alles teveel. Het gas was ineens op. Moest een nieuwe fles aangesloten worden. Jaap lichtelijk aangeschoten naar het achterdek, een beetje moeilijk maar gelukkig verliep alles goed. Geen zwempartij en we hadden weer gas. Tijdens deze actie ging de telefoon, Arnaud aan de lijn om de muziek van het Amsterdam muziekfestival te laten horen. Frie niet helemaal helder, hoe zou dat komen, begreep pas uren later wie het was en waarom. Dit kwam door de hectiek die er aan het ontstaan was. Wie was er nog echt helder? Tijdens dat telefoongesprek riep Jaap of ik het gastoestel wilde testen, en kreeg hij de pee in waar ik was.
Het gas deed het weer , maar ik vergat wel de oven aan te steken, gevolg enigszins afgekoelde garnalen. En tijdens dit hele gebeuren was ook ons bier nog opgegaan. Moesten sommigen, we hadden intussen ook al champagne gedronken en een toost op ons afscheid uitgesproken, nu moesten we op de wijn overgaan. Maar zoals de spreuk luidt: “Wijn op bier, geeft veel vertier,”en dat gaf het. En toen Johan naar de RR terugging, bleek hij een lekke band te hebben, hij was met de fiets naar ons toegekomen, misschien ’s nachts een ander duiveltje langs geweest?
Deze avond zal nog lang in onze herinnering blijven. Het was geweldig.
Maandag, eergisteren dus, allemaal een beetje zwaar hoofd hebbende zijn langzaam gestart die dag. De RR zou verplaatst worden, de ligplaatsen bij de Blauwe Kei zijn gedoogplaatsen voor dit formaat aan recreatieschepen, dus op een gegeven moment is de koek op en moet je daar weg. Jaap en ik zouden dat stukje met ze meevaren. Jaap genoot van de techniek en ik vond het varen prachtig. Meer dan een uurtje verder was het niet, en dus snel voorbij. Te snel. Maar ja, er moesten nog boodschappen gedaan worden en auto’s verplaatst. Na een aantal stevige omhelzingen zijn we uit elkaar gegaan. Niet met droge ogen…
Dinsdag, gisteren. Water getankt bij de Blauwe Kei en geestelijk voorbereid op een easy tochtje richting Turnhout varen. Ik denk dat we zo’n uurtje of twee onderweg waren, toen we in het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten bij een klapbrug arriveerden, brug 2 bleek later, riep de brugwachter ons op. Of we iemand mee wilden laten varen. “Iemand?” Zagen we er nu een, twee of nog meer mensen bij de waterkant onze aandacht vragen. “Met z’n hoe velen zijn jullie?” Ik denk nog zo aan twee a drie, bleken het er negen te zijn. Intussen konden we eigenlijk geen nee meer zeggen, en dachten: “Waarom niet?” Wij naar een piepklein steigertje en daar verschenen negen twintigers in padvinders outfit met volledig bepakking. Lees gigantische rugzakken. Waar laat je die allemaal. Het was gelukkig prachtig weer en dus alles op het achterdek! Uiteindelijk toch vier van die rugzakken de stuurhut in. Het paste allemaal net.
Nu waarheen?
Turnhout?
Graag!
Even op de kaart kijken, dat wordt aanpoten. Meer dan 20 kilometer!
Tandje bij dus. Intussen merkten we dat de Belgen zelf ook zich niet aan de voorgeschreven snelheid hielden, dus waarom wij wel? Nee, wij ook aan de 8 a 9 kilometer. Onze opstappers vonden het allemaal prachtig en genoten zichtbaar. En…. Ze wisten zich ook netjes te gedragen. Kwart voor zes meerden we af in Turnhout en na een fotosessie vertrok iedereen. Ze gaan ons een e-mail sturen. Benieuwd wat ze gaan melden.
Turnhout is een saaie haven, netjes aangekleed.
Een haven met grote dure “witte koelkasten”!
Die saaie haven blijkt wel twee sterke punten te hebben, een wassalon en een Aldi aan de overkant van de weg. En een lekkere bakker, maar die is nu op vakantie.
En… twee hertjes gezien onderweg
Schiet ons nog iets te binnen over dit kanaal. In de boekjes staat dat er weinig vrachtverkeer is hier. Dat valt tegen, en daarbij geeft het bij het passeren van tegemoetkomende schepen, wanneer deze vol beladen zijn, flink wat problemen om ze schadevrij voorbij te gaan. Zij moeten het midden van het kanaal aanhouden omdat ze zo diep liggen. En wij zijn hierdoor genoodzaakt om vlak langs de oever, en met weinig water daar, te varen.
Dinsdag 13 april 2010
Vertrek
Vandaag weer verder, wij richting Antwerpen. En de RR richting Givet.
Ik hoop dat we vanavond een goede Internet verbinding hebben, want dan kan ik de laatste dagen hier bij de Blauwe Kei op mijn gemak echt goed beschrijven. Nu even geen tijd daarvoor.
Trossen los. En met weemoed denken we aan die heerlijke tijd die we hier gehad hebben.
Maandag 12 april 2010
Niet alles is, wat het lijkt te zijn.
Ook deze keer niet, want het waren geen eendenvangers, maar eendenredders! Een van de schepen achter ons, had deze dierenambulance, of hoe dat hier ook heet, gebeld omdat een eend met een angel (lees: vishaak) in zijn pak rond zwemt. Zelf hebben we dit gehandicapte beestje nog niet gevonden en dus gezien. En die twee vangers van gisteren kwamen in hun eigen tijd, want de dag er voor - zaterdag - was er een grotere groep met allerlei attributen geweest en alles wat ze toen konden bereiken was een grote groep van zeer gestresste eenden, meer niet. En die ene eend met haak, zwemt nog steeds ergens rond. De kajak die ze toen bij zich hadden was bij hun reddingspoging omgeslagen, iedereen de plomp in, dure zonnebril kwijt, maar geen eend in het net! Dus daarom die twee met die tweede poging, minder materiaal, minder mensen en misschien dat het dan wel zou lukken. Zeker ook het vroege tijdstip. En op zondag. Maar ja, toen ik ze fotografeerde schrokken ze, want hun ervaring daarmee, was niet altijd even prettig. En kozen ze het hazenpad, je weet maar nooit met zulke fotograferende mensen. Misschien gaan die wel "meppen"? (Hihi, Jaap en Frie meppen???)
EENDENVANGERS, brrrrrrrrrrrrr
Zondag 11 april 2010
De Blauwe Kei, eenden vangen...
's Morgens om half negen, net een beetje wakker geworden zien we een particuliere auto met een man en een vrouw lopen, beiden uitgerust met een heel groot schepnet. Dezelfde netten als van gisteren, toen we naar de RR liepen aan het eind van de middag. We zagen op dat moment een aantal vrouwen ons voorbij lopen, die een auto met de naam van een of andere Natuurorganisatie erop, naast onze boot geparkeerd hadden. Bovenop die auto nog een kajak, en verder liepen ze net als die twee van vanmorgen, met diezelfde schepnetten met meters lange stokken er aan. We hebben niet gewacht op wat ze gingen doen, leek allemaal zeer officieel. En niet onbekend, want de boot achter ons kende deze mensen, leek het. Althans zo op afstand dan.
Terug naar vanmorgen. Die twee, deden duidelijk pogingen om de eenden die hier zo gezellig rond scharrelen, te vangen. Jaap riep: "Frie, Frie camera.!" En op het moment dat ik beide vastlegden, stopten ze met hun activiteiten, en liepen snel naar hun auto. Zo snel dat ik niet verder kwam dan twee foto's, maar net genoeg, nl ook hun nummerbord staat er duidelijk op. En wat gebeurde er .... de man in kwestie ging ons fotograferen. IK denk deze keer niet omdat we zo'n mooie boot hebben, maar waarschijnlijk omdat zij juist van ons schrokken?
Zaterdag 10 april 2010
de Blauwe Kei
Water getankt in Leopoldsburg en om half elf vertrokken richting de Blauwe Kei. Half een waren we daar. ( En al snel gespot door de RR)
Nu is Jaap in het kader van zoveel mogelijk lichaamsbewegingen , op de fiets naar Luykgestel in Nederland om boodschappen te doen. Hij gaat daar die spulletjes halen ,die we hier in België niet hebben kunnen vinden en het daarbij een heel poosje duurt voor we weer in Nederland zijn. Geitenmelk-yoghurt en –karnemelk bijvoorbeeld. Deze zaken zijn lang houdbaar, dus een voorraadje hiervan is wel zo makkelijk.
Deze keer ging het fietsen van en naar de Jumbo in Nederland een stuk gemakkelijker, zei Jaap. Misschien omdat het minder woei of gewoon omdat hij wist waar hij naar toe ging?
's Avonds, beter gezegd aan het eind van de middag een welkomstdrankje bij de RR gedronken. Lekker buiten in het lentezonnetje.
En.... Jaap heeft daar wederom zijn lievelingsgerecht kunnen eten. Stamppot andijvie sla met spekjes.
Vrijdag 9 april, Leopoldsburg
Een beetje groot uitgevallen "jongensspeelgoed"? 't Blijft altijd leuk om er een kiekje van te maken, toch?
"Terrasje pikken"
't Is net of Jaap incognito is, maar het zijn geen gaatjes maar reflecties van een plattegrond die voor hem op tafel ligt, die je ziet in zijn bril. Het was ook bijna niet te geloven, we zaten voor het eerst dit jaar niet in dikke jassen of truien maar op zijn "zomers" op een heus echt buiten terrasje. 
En we aten er een uitsmijter, eentje zoals je die niet dagelijks voor je ziet. En voor een klein prijsje, wat je ook niet snel in Nederland vindt. En bovendien nog heerlijk en uitgebreid verzorgd over je bordje met sla, gelijk een complete maaltijd. Jaap kon er zijn geluk helemaal niet op, niet vanwege de sla, dat is voor de konijntjes, maar er was ook nog banketbakkers ijs te snoepen. Als extraatje gaven ze daarvan 1 bolletje bij je koffie, kon je vast proeven van wat ze daar verkopen. Jaap was dus toen wij vooraf koffie namen, daarom alleen al snel "verkocht" en ging zich te buiten aan citroenijs. IJssalon 't Paterke.
Nog even door het dorpje gefietst, er schijnt een grote legerafdeling te zitten, niet gezien, wel dus een tank als herinnering aan de Tweede Wereldoorlog.
Leopoldsburg
Aan de overkant van het water zie je de N18, waar veel vrachtverkeer dag en nacht voorbij snelt. Houd je de ramen 's nachts dicht, dan komt er minder geluid maar ook minder kou naar binnen.Elk nadeel "heb" zijn voordeel.
Vrijdag 9 april 2010
Haven van Leopoldsburg
Koud, vanmorgen buiten 1,4 graden met ZON!
Gisteren zijn we per fiets naar de Delhaize, hier vlakbij, geweest. Wat een luxe, een grote supermarkt niet ver van je boot. Maar ja, zoals Jaap vaak zegt: "De som van de kwaliteiten blijft altijd gelijk."Ook hier, want het voordeel dat het centrum en de winkels bijna op loopafstand, niet voor mij, zijn, echter wat je hier niet hebt, is de stilte zoals bij de Blauwe Kei. Zo blijft alles weer in evenwicht.
Lekker eten
Het broodbeleg in België is voor zo ver wij gezien hebben, beter en dus lekkerder dan bij ons. Komt misschien ook omdat ze de plakken ham bv, dikker snijden. En wat ik nou gisteren zag is dat dit niet voor het brood opgaat. Die worden op de broodsnijmachine zo dun gesneden, dat ze in de broodrooster naar beneden glijden en er niet meer uit willen. Het apparaat op zijn kop en elektriciteit uit, en schudden maar. En dan vallen er twee schijven uit die het knapperige van beschuit hebben gekregen. Ietsje minder mag ook wel, maar dat gaat dus niet. Ach het kan slechter.
De planning is om vandaag Leopoldsburg te gaan bekijken, museum bezoeken (?) en dan morgen terug naar de Blauwe Kei te gaan. Eerst nog naar Aldi om zakken met grote garnalen te halen. Deze willen we samen met de RR oppeuzelen voordat we elkaar weer een poosje niet zullen zien.
Donderdag 8 april 2010
Haven van Leopoldsburg
Deze brug, in het kanaal van Beverlo, wordt bediend door de portier van de chemische fabriek aldaar, staat er in onze waterinfo. En? Jahoor, 1x toeteren, daarvoor gebeurde er helemaal niets, ging de hefbrug voor ons omhoog.
Verder geen obstakels tot aan de haven, waar het kanaal van Beverlo in eindigt. De haven is groot en de wat langere schepen, geen spitsen of kempenaren, kunnen er makkelijk draaien.
De heerlijke rust van de Blauwe Kei is hier ver te zoeken. We liggen vlak naast de N18 van Mol naar Leopoldsburg en visaversa. Dus de hele dag, en nacht voorbij razend verkeer. De enige die dit echt leuk vind is, Blacky. Zit de hele nacht hoorbaar stralend naar de voorbij vliegende lichtjes te kijken.
En verder regent het de hele ochtend pijpenstelen.
Gisteren de eerste was gedaan. Niet ik, nee Jaap! Die doet ook thuis de was en is daar een specialist in geworden. (!?)
Wat wij vroeger op de campings meemaakten in Frankrijk, toen met de tent, werd hier een beetje herhaald. Als wij toen in de jaren 80 op ons geliefde adres aan de bron van de Loire arriveerden, zo'n 10 jaar lang, dan was Jaap zijn eerste klus altijd de toiletten en de douche schoonmaken. Uitgerust met een grote plastic zak vol met de meest agressieve reinigingsmiddelen, ging hij deze meteen na aankomst dit allemaal te lijf. Zo'n dejavu had ik gisteren ook. De droger werd bekeken en gecontroleerd op de hoeveelheid stof in het filter, ruim 1 cm dik bleek, hoe creëer je brandt denk je dan , en hoe ziet het zeepbakje in de wasmachine eruit. Beide werden werden of leeg geveegd of geschept via een eigen deursleutel, iets anders had hij hiervoor niet bij zich, en het centimeter dikke stof verzameld om dit laatste toch wel te kunnen melden aan de barkeeper van de plaatselijk kantine, die ook de afspraken rond deze wasmachine en droger regelt. Echt Jaap op zijn best dus!
De Internet verbinding is ook hier weer opperbest. De nieuwe antenne werkt prima. Bij de Blauwe Kei had ik verbinding via ene Engelen, hier via Hercules! Prachtige combinatie zo. Ik voel me net iemand die werkt met alles rond sagen en mythen.... Hier zitten wel 23 Access Points, maar niet meer dan twee "open". Een is al genoeg. En kunnen we zo weer iedereen nog steeds "op de hoogte" houden van onze wel en wees.
Intussen heb ik een kaart van Leopoldsburg uitgeprint, wat je tegenwoordig allemaal al kunt zo onderweg, en gaan we straks dit dorp bekijken.
Woensdag 7 april 2010
Echt de laatste dag Blauwe Kei(voorlopig)
Vandaag gaan we naar Leopoldsburg, een plaats aan het eind van het kanaal van Beverlo. Daar loopt het dood, dus als we de was gedaan hebben moeten we dezelfde route tot aan het kanaal van Bocholt naar Herentals terug.
Vandaag afscheid nemen van de RR. Ook zij gaan eerdaags weer verder. Richting het Zuiden. La Douce France.
We sluiten een fantastische tijd hier af. Nooit hebben we zo'n lange tijd, behalve in de Biesbosch, op 1 punt gelegen. Er was ook geen enkele reden, dan de was, om elders een stek te zoeken. Boodschappen "rolden" binnen door het meerijden met vrienden naar de Super markt. Want je ligt hier van .... en alles verlaten. Maar wel in een prachtig natuurgebied. En ontzettend stil!
Hier komen we zeker terug. Dit was verslavend.
Dinsdag 6 april 2010
Voorlopig onze laatste dag aan "de Blauwe kei"?
Er moet nl nu echt gewassen worden. Niet ons zelf, nee om wat schoons aan te kunnen trekken. Vanmorgen gebeld met een havenmeester van Leopoldsburg hier een eindje verderop en daar is een functionerende wasmachine plus droger in de haven aanwezig. "Komt u maar." Gaan we morgen dus heen!
Hoe zagen onze dagen hiervoor uit? Niks gebeurd? Jawel, we hebben 14 hertjes gezien, een marterachtig diertje en tientallen fazanten, allemaal in het bos vlakbij. En onze Amaryllis bloeit fantastisch. En hebben we ondanks dat de paasdagen nu net voorbij zijn, nog geen echte recreatievaart gezien, dus rustig nog steeds.
Amaryllis
Wild
Sporen van hertenpootjes. Echt ze zelf kunnen fotograferen is me niet gelukt. Daar waren te ver van ons vandaan. En mijn camera te simpel voor.
Zondag 4 april 2010
Bezoek van Bram en Jacinthe aan de Blauwe Kei bij Lommel
Foto van ons gezamenlijke Diner op de RR.Gisteravond laat, bij elven, zijn ze pas weer weg gegaan. Een rit van twee uur naar huis. Terwijl wij tweeën versleten waren, kwam dat door de alcohol (?), of door het uitbundig plezier maken, in ieder geval was het pret voor tien op de RR. Hier het een etentje als afsluiting van een heerlijke dag met ook nog een heel positief eindresultaat: De I-pod was op gang gebracht door Bram, of was het Jas? Maakt niet uit, hij deed het en zij hebben er ook nog verschillende CD's al vast kunnen downloaden voor Margreet. Dus de I-Pod kan nu toch echt gebruikt worden. En ik? Ik weet nog steeds niet hoe zoiets werkt. Maar ik heb er ook geen een. Misschien ooit?
Zaterdag 3 april 2010
Gisteren onze watertank gevuld. Lux hoor zo'n tappunt vlakbij en gratis! Sleutel halen bij de sluismeester en starten maar.
Daarna naar Margreet om haar nieuwe I-Pod te starten. Maar waar heb ik dit eerder gezien, ik bedoel die aansluitingsproblemen? Ja, bij Jacinthe. Toevallig komt ze vanmiddag met haar Bram hiernaar toe, misschien dat zij een snelle en efficiënte oplossing hiervoor heeft, anders zal het zwoegen en zweten worden voor Margreet tot hij doet. Onze poging van het dowloaden leken even perfect te gaan, maar resulteerde niet echt in een apparaat wat het ook deed. Programma I-Tunes leverde niet te overwinnen hobbels op. Deels niet geladen, vertelde de laptop ons. Zelfs het stukje kaas, cq worst en een glaasje alcohol erbij, hielpen niet!
V
Gisteren Nell uitgezwaaid, terug naar Nederland. Naar huis. Op de kille ervaring van ons bezoek aan het Gemeentehuis van Bergeijk na, was alles warm en gezellig. We hebben gewandeld, de sluis bekeken, bezoek aan de RR gebracht en gesmuld in het restaurant "de zeven Heerlijkheden", hier vlakbij. Het weer werkte aardig mee. Weinig tot geen regen, zon, alleen de temperatuur mocht van ons wat hoger zijn.
Donderdag 1 april 2010
Een flop!
Zo zou je onze eerste ervaring met de waarde van een ID-kaart kunnen beschrijven. Nee, dit is geen 1 aprilgrap. Vanmorgen gingen wij opgewekt naar Luyksgestel, naar het Gemeentehuis aldaar. Dit plaatsje ligt in Nederland en we moesten daar zijn voor "Legalisatie handtekening". Ik had alles uitgezocht via Internet, de plaats, de openingstijden en het telefoonnummer. Dit laatste heb ik nog even gebeld om zeker te zijn dat we niet door een onvoorziene omstandigheid voor een gesloten deur zouden komen te staan en dat we voor die legalisering daar ook terecht konden. Alles onder controle! Mooi niet! Het begon direct al met het feit dat er in Luyksgestel helemaal geen Gemeentehuis is. Wel de straat en het huisnummer gevonden, maar dat was 100% zeker niet van een Gemeentehuis, nee van een normaal woonhuis. Niet aangebeld, wel gebeld naar het telefoonnummer wat ik gelukkig nog net op de valreep meegenomen had, toen we van de boot weggingen. Voor je weet maar nooit. Dit was nou zo'n "je weet maar....". Dus?Bleek het een Gemeentehuis in Bergeijk te zijn! Zeven kilometer verderop. OK wij er heen, eerst natuurlijk iemand gevraagd hoe je daar kan komen, en na een prachtige rit door Brabant wij in Bergeijk het Gemeentehuis op tijd, ruim voor sluitingstijd van 12.30, gevonden! Nummertje getrokken en wij wachten op de dingen die komen gingen. Ja hoor, Jaap was aan de buurt en legt uit waarvoor hij komt. Al snel zie ik, evenals Nell, dat het niet zo soepel zou gaan verlopen als dat wij in eerste instantie gedacht hadden. Jaap stond namelijk een hevige discussie te voeren met een ambtenaar van de balie, die zoals wij hoorden, nog even moest navragen of dit wel zo kon. Niet dus! Aangezien de ambtenaar in Bergeijk niet in de persoonsgegevens van Voorschoten kon kijken, zei ze dat we voor de Legalisatie van een handtekening in onze woonplaats moesten zijn! Op Jaaps vraag wat nu de waarde van een ID-kaart eigenlijk is, bleef de ambtenaar, met het schaamrood op de wangen, het antwoord hierop schuldig.
De koffie en de appeltaart in Bergeijk smaakte prima, de asbakken stonden gezellig op tafel binnen. Het bordje verboden te roken (rookvrij) op de buitendeur, bleek slechts voor de opsporingsambtenaar bedoeld te zijn. Toch een merkwaardige gemeente dat Bergeijk!
Dinsdag 31 maart 2010
Druk,druk,druk.
Vanmorgen , nu stralende zon, maar gisteravond hevige rukwinden, stortbuien en ergens in de verte onweer. Zelfs in Leuven een windhoos geweest, zei men op het nieuws. Straks boodschappen doen, Nell komt. Gezellig. Hoop dat het weer zo blijft en dat er ook gewandeld kan worden. Voordat ze hier is, gaan we eerst boodschappen doen in Luykgestel. Eens kijken of we weer voor een week eten in "huis" kunnen halen. Tot nu toe altijd gelukt, dus nu ook wel denk ik. En dan snel weer terug naar de boot.
Rond twaalf uur komt Nell hier aan, schatten we. Dan hebben we hele middag voor ons samen. Gezellig. Morgenochtend moeten we wederom naar Luykgestel, dan om wat officiële zaken op het Gemeentehuis te regelen. En in de loop van de dag gaat Nell weer richting huis. Zaterdag komt Jacinthe en Bram 's middags koffiedrinken. En 's avonds natuurlijk ook een hapje eten. Na het weekend wordt onze tocht voortgezet richting Antwerpen. Op naar nieuwe avonturen.
Dinsdag 30 maart 2010
Blauwe Kei,
Garnalen eten
Vanmorgen met de geur van knoflook en drank wakker geworden. Gisteravond hadden we met onze vriendin van RR een "orgie" aan garnalen eten. Lekker een stukje brood in de olie, met de smaak van gebakken garnalen in de knoflook en sambal badjak, dopen en smullen maar. Jaap zijn recept. Maar ja de afwas, dat is iets wat we in zulke gevallen gewoon naar de volgende dag schuiven. Anders is het net als afkicken maar nu van een heerlijke maaltijd, dus stellen we dat uit. Vanmorgen stond daarom de lucht in onze boot nog stijf van die heerlijke geuren, die de dag ervoor met liefde voor.... gefabriceerd waren.
Wel met een zonnetje erbij, het ziet er stralend uit buiten. Het is half elf en we hebben, behalve de afwas, nog niks zinnigs gedaan.
Gisteren hoorden we iets, dat duidelijk maakt dat het wel soms zo lijkt, maar niet zo is. Ze hebben en handhaven hier ook regels. Volgens mij doen de Belgen dat zelden, echter nu wel door het wegsturen van een plezierboot, die we van jaren terug kenden. Ik had wel kontakt met ze willen maken gisteren, maar voor het zo ver was, waren ze verdwenen. Later hoorden we via de RR, dat gesommeerd waren daar weg te gaan. Terwijl er de hele zomer op die plek een "witte doos" ligt! Zou het gekomen zijn omdat ze Frans spraken en vrijwel geen Vlaams? En moest de Suerte, zoals die plezierboot heet, daarom weg?
En wordt hier gemeten met twee maten?
Wonderlijk mensen die Vlamingen.
Maandag 29 maart 2010
Blauwe Kei
Intussen hebben we, vooral Jaap flink wat lichamelijke inspanningen achter de rug. Het is hier een prachtige omgeving, ruig en zeer uitnodigend om er actief te wezen. Jaap zelfs heftig, wat dus aangeeft dat zijn rug intussen al weer redelijk gezellig mee doet. Blijft natuurlijk nog wel oppassen.
Zaterdag heeft hij zelfs met de fiets boodschappen gedaan in Luyksgestel. Een klein plaatsje, vlak over de grens in Nederland. Jumbo! Waarmee de geitenmelk producten weer aangevuld konden worden. Heen was geen probleem, maar de terugweg was zwaar, tegenwind en volle tassen aan de fiets, maakten het extra zwaar. Maar zijn rug hield aardig stand en kwam slechts "met de tong op zijn schoenen" aan bij de boot.
Gisteren, zondag, zijn we een flink eind gaan wandelen door de bossen, en langs akkers, die wel bewerkt maar kaal erbij liggen. Heel veel sporen van herten gezien, maar geen dier waargenomen.
Zal wel door ons gekwek of wat dan ook komen, want onze vriendin hier, liep toevallig in het zelfde gebied in dezelfde tijd als wij daar, heeft er wel 10 gezien!
Hoeveel kilometers we er gelopen hebben weet ik niet, maar onze terugkomst was op laatste reserve lopen. Of kwam het door het biertje cq glaasje wijn wat we bij de RR dronken. En stukjes worst die we er knabbelden. Terug op onze boot vielen we als blokken neer, en na het eten waren meteen onze oogjes dicht. Nog even televisie gekeken en vroeg naar bed gegaan. Onze energie voor die dag was echt op! Maar wat was het heerlijk. Zelfs met die plensbuien die we af en toe op onze pet kregen te verwerken.
Vandaag een fietstochtje?
Vrijdag 26 maart 2010
Nog steeds bij de Blauwe Kei
Niet dat het nu belangrijk is, maar we keken of er hier op fietsafstand een wasserette zou zijn. Maar aangezien je ver van de bewoonde wereld hier ligt, zal het zoeken hiernaar niets opleveren. Nou dat klopte, veel te veel kilometers. Wat het vermakelijkste was, was het Belgische woord voor wasserij, cq stomerij, bleek later via Wikipedia. Dat is DROOGKUIS. Je verzint het niet. En waarschijnlijk een andere benaming voor chemisch reinigen. Het eerste woord is Frans en het tweede is afgeleid van het Duitse woord Reinigung. En daar houden de Vlamingen nou eenmaal niet van.
Lommel in het kanaal van Beverlo, bij de Blauwe Kei
Andere jaren schreven we vaak dat we ons voelden als “God in Frankrijk”, maar dit kunnen we intussen nu ook over deze streek en aanlegplek in België zeggen. Natuurlijk is het weer daarin zeer bepalend, want het blijft maar prachtig. Tegen de 20 graden, alleen de wind is af en toe wat frisjes. Geen reden om niet buiten te gaan zitten. Dan maar iets “warms” aan en lekker soezelen in het zonnetje.
Vandaag via e-mail gelezen dat er een tweede exemplaar van mijn boekje “Wie zijn pappa ben jij?" deze wereld binnen gestapt is. Deze foto werd als bewijs meegestuurd.
Woensdag 24 maart 2010, Lommel
Zeker nu het weer zo prachtig is, krijg je helemaal de behoefte om hier nog een poosje te blijven, wat een Walhalla. Rust, ruimte en alleen maar vogel geluiden. Ja af en toe ook soms iets van een schip dat voor bij vaart. Willen jullie wat plaatjes zien die ik, en niet ik alleen, want Jaap fotografeert tegenwoordig net zoveel, heb(ben) gemaakt, klik dan op de bovenste illustratie in de rechterkolom.
Dinsdag 23 maart 2010
de Blauwe Kei, Lommel
Dat hoeft ook niet, wegvaren voorlopig, want de kasten en de koelkast+vriezer(tje) liggen weer stampvol. Met de auto naar Jumbo in Nederland geweest. Alle geitenmelk producten ook volop aangevuld en kunnen we hier heerlijk relaxen. De rit naar de Jumbo had wel iets spectaculairs, nl de oude smokkelpaadjes van uit België naar Nederland gevolgd. Je kan je daar zo voorstellen dat de pakjes boter en sloffen sigaretten, zo van de ene in de andere hand gingen. Tegenwoordig, rond oud en nieuw het vuurwerk, geloof ik.Wie controleert je daar?
Waar je ook iets van mee kreeg was de prachtige omgeving, een ruig landschap met zandverstuivingen en/of grote landerijen met jong gewas erop. Vaak zijn daar hertjes te zien, hoorden we. Kan me dat best voorstellen met al die rust daar. Bijna geen woonhuis, dorp te zien.
We steken toch ook niet over naar de andere kant, we blijven op dit stekkie. De walkant is bij nader inspectie toch niet zo gunstig voor ons. En, we liggen hier rustiger dan daar denk ik. Zo'n scheepje als het onze, kan best een speelbal zijn tijdens de capriolen die blijkbaar sommige schippers daar uit halen. Lang het "gas er ophouden" en op het laatste moment, vlak voor de sluis, afremmen. Gevolg flinke golfslag. Nee, dat is iets voor de wat meer avontuurlijke types, dus niet zoals wij(!). Bovendien is schade daar aan je schip zo gemaakt, en dat is wel het laatste wat we willen. En willen we bij elkaar op bezoek, is dit een mooi wandelingetje.
Maandag 22 maart 2010
de Blauwe Kei, Lommel
Zaterdagmiddag zo tegen vier uur arriveerden we hier. We hadden het gered, een uur speling meer niet. Maar gelukt dus. We zullen dit niet vaak herhalen, maar het blijft leuk en spannend om zo'n uitdaging voor het op een bepaalde tijd zijn, terwijl je vijf dagen moet varen en nooit precies kan inschatten hoeveel tijd je er over doet. Ergens een vertraging en je loopt zo uit schema, en dan waren we pas op Maandag hier. De sluizen en bruggen sloten op Zaterdag om 2 uur 's middags tot 's nachts 12 uur op Zondag. En om 1 uur passeerden we het laatste obstakel, de laatste sluis, dus toen wisten we al dat het zou lukken.
Onze vrienden die uit tegenovergestelde richting kwamen, waren net een uurtje daarvoor gearriveerd. Ze hadden een plek uitgekozen, zodanig dat we tegen ze aan konden aanleggen. Da's nl. gratis. Verderop kost het wat. Hoeveel? Geen flauw idee, nog niemand gezien.Maar Jaap houdt niet van dubbelen, zoals dat heet en dus hebben we op een te betaal-plaats aangelegd. Vandaag gaan onze vrienden toch verkassen, hier naar de overkant, ivm de soort kade, daar kunnen ze wat werk verrichten aan de boot vanaf de walkant. Wij schuiven waarschijnlijk met ze mee. Eerst kijken of dat wat aanleggen betreft , mogelijk is. Wij hebben rechte kanten nodig, zij niet.
Het weer is hier prachtig, stil en puur natuur. Prachtige meren, ontstaan door zandafgraving.
Jaap zijn rug is al een stuk verbeterd en heeft daardoor weer heel wat praatjes gekregen. Praat ineens over de boot gaan soppen vandaag. Het zand er vanaf wassen....
Voorlopig zijn we hier niet weg!
Zaterdag 20 maart 2010
Nederweert, sluis 15
Na het debacle in de sluizen van eergisteren, ging het gisteren gesmeerd. En bijna 40 kilometer op 1 dag!. Ik denk dat twee dingen hier een belangrijke rol in speelden. Ten eerste onze naïviteit was in een klap over en we raakten meer op elkaar ingespeeld bij het sassen.Intussen zijn we zo'n 40 meter over 10 sluizen verdeeld, omhoog gegaan. Hier begint het steeds meer op Franse situaties te lijken. Onbemande sluizen namelijk. Je gaat bijna opzoek naar de hendels om de sluis in gang te zetten, te zoeken. Hoe ze je precies in de gaten houden, is niet echt duidelijk te zien. Het aantal camera's is daar veel te weinig voor. Je bespreekt alles via de Marifoon, wel het juiste kanaal aanhouden, anders roept iemand ineens dat je op het verkeerde Marifoon kanaal zit, gelukkig want je kan dan blijven roepen.
Wel er valt nu een aardig minpuntje te noteren. Jaap is behoorlijk door zijn rug gegaan. Loopt , kreunt, krabbelt de boot door en roept: "Vooral in beweging blijven Japie." Het komt bijna altijd wel een keertje voor als we op de boot zijn, alleen het blijft lastig mee om te gaan. Tot nu toe gaat het altijd binnen een paar dagen over. Met warme kruik, Ibuprophen, rekken en strekken, hoopt hij het (wederom) te overwinnen.
Nog een klein stukje en dan zijn we in België. Vlaanderen. Ons doel is de Blauwe Kei vandaag. Volgens de sluiswachter hier, moet dat geen probleem zijn. Wel moeten we voor twee uur de laatste drie sluizen gedaan hebben. Anders sluit de boel tot Maandag. Zal wel weer een beetje stressen worden, vooral met die rug van Jaap. We hopen maar op het beste ervan.
Vrijdag 19 maart 2010
JARIG, ik ben 68 geworden.
Na een echte schippersdag, zijn we gestopt vlak voor de splitsing/kruising met de Zuidwillemsvaart. Op de kaart vlakbij Helmond. Het was een vermoeiende dag, vooral door het aantal sluizen wat we moesten doen. Het lijkt wel of we het verleerd zijn. Angstige taferelen deden zich voor. Ik lag nog net niet in het water, maar leek er soms bijna wel op. De sterke instroom van het sluiswater verraste ons steeds weer. En aangezien er voor de recreatie veel te weinig mogelijkheden zijn om vast te maken in deze sluizen, vooral door het verval van 3 tot zo'n meter of vijf, heb je die bolders hard en hard nodig. Dus namen we nu maar de trap en dat was echt een misser. een volgende keer gewoon net als in Frankrijk, twee lijnen vanaf het dak via de pikhaak op de walkant omleggen.
Vandaag richting België.
Donderdag, 18 maart 2010
Geertruidenberg
Wederom met een stralend zonnetje wakker geworden. Lente! Vandaag Brabant door. Het wordt nog aanpezen om zaterdagmiddag in Lommel (België) te liggen. Het schoot ook maar niet op gisteren. Flinke tegenstroom en niet harder dan zo'n 6 a 7 kilometer per uur. Natuurlijk kunnen we wel sneller, maar dan wil je niet weten wat dat aan diesel kost.
Verder kan je goed zien dat de economie flink opleeft. Wat een gigantisch scheepvaart verkeer op de Noord en de Merwede. Die vlogen overigens wel als hazen voorbij. Maar ja die doen dit niet alleen voor hen plezier, die doen het voor hun brood.
Woensdag, 17 maart 2010
Krimpen a/d IJssel, wachtsteiger
Met een stralende zon aan de hemel werden we vanmorgen wakker. Het schudden van de boot is gisteravond pas laat opgehouden. Allemaal zand- en grintschepen op weg naar Alphen aan den Rijn. Althans daar gaan we vanuit. Daar hebben we die activiteiten gezien van zandstorten en we hoorden veel brugmeldingen in die omgeving over de Marifoon. Ze zijn er een overslaghaven aan het maken.
Vanmorgen nog geen vol zandschip gezien, het is nu 9 uur.
Onze tocht gaat verder richting Brabant, hoewel dat niet iets is waar Jaap zich echt op verheugd, hij is bang voor Q-koorts. Hij wil een kaart van Brabant zien waar de koortshaarden op staan. Echter er is geen kaart, dan eentje van maanden terug, op Internet te vinden.
Jaap zijn eerste klus dient zich al weer aan. Ergens achterin in het ruim, komt water, waarschijnlijk condens, dat de nodige nattigheid op de bodem oplevert. Niet dat we natte voeten krijgen, maar we willen graag alles hier beneden droog houden. Met wat oude handdoeken gaat Jaap proberen dit een beetje op te vangen, dus voordat het naar beneden onderin doorloopt. Ach ons schip is nou eenmaal een oude dame. En die hebben wel vaker last van “druppelen”.
Zojuist vaart een groot zandschip voorbij, maar dan wel leeg. Richting het zuiden.
Geertruidenberg
Kwart voor vijf en we liggen in de passantenhaven van Geertruidenberg. Vanmorgen om 10 uur vertrokken. Zojuist hebben we ook nog onze diesel en watertank tot hun nek aan toe, gevuld.
We zijn wederom moe, maar na zoveel uur intens bezig zijn mag dat volgens ons ook wel.
En waar het water vandaan komt weet Jaap nog steeds niet.Intussen staat de koffie pot te pruttelen en gaan we aan de koffie. Genoeg actie voor vandaag!
Krimpen a/d IJssel, 16 maart 2010
Vroeg opgestaan en meteen “in de blokken” gegaan. We wilden een “schippersdag”maken. Dat houdt in dat we van 9 uur ’s morgens tot tegen zes uur varen. Dat is mooi NIET gelukt Om half drie waren we echt temoe. Bijna chagrijnig, dus gestopt. Aan het weer lag het niet. Dat was prachtig, zon namelijk. De hele dag! Verder gebeurde er eigenlijk niks bijzonders, dan het bruggetje “open” vragen, en een keertje om gesast te worden, in Gouda. De Julianasluizen.
Nu liggen we, ik hoop stevig genoeg, vastgeknoopt aan de drijvende steiger bij Krimpen aan de IJssel. Een beetje heftig is het hier wel. De ene na de andere grote boot vaart hier voorbij, sommige met behoorlijke vaart. Blacky staat regelmatig stijf van angst. Zal wel een heel poosje duren voor hij een echte scheepskat is geworden.
Nu ligt zowel Jaap als Blacky lang uit, te slapen. De een op de grond en de ander op de bank. Jaap is die laatste natuurlijk. Zo erg is het bij ons ook nou niet. Katten krijgen bij ons een hoop privileges, maar de bank is er voor ons. En Blacky mag er bij, maar vaak vindt hij de vloer prettiger zo te zien. Misschien ook veiliger?
Kaag (Sever) 15 maart 2010
Het stormt, regent pijpenstelen en het is stervend koud buiten. Vanmorgen nog allerlei spulletjes, wel de allerlaatste, de boot in gesjouwd. Nog even langs de flappentapper en de apotheek voor wat medicijnen, opdat we lekker lang weg kunnen blijven. Water getankt bij Ad Spek en om m13.45 waren we eindelijk op weg. De eerste bruggen die voor ons geopend moesten worden, werden snel bediend. Opvallend snel, als of ze weinig te doen hebben die brugwachters. Niet zo verwonderlijk natuurlijk, het is nog vroeg in het seizoen en wie gaat er nou varen met dit weer? Nou wij!
We zijn gestopt voor vandaag op de Sever, een kleine plas ergens bij de Kaag. Wel helemaal uit de richting, maar we waren weer eens vergeten naar de scheepvaartberichten te kijken. En? Verrassing, de Leiderdorpsebrug was gestremd. Tot 26 maart! Dus nu moesten we via de Brasem naar de Gouwe (Gouda), in plaats via de Oude Rijn. Dat leverde een heerlijke tussenstop op zo. De Kaag is een fantastische plaats om te overnachten. Als ik nu uit het raam hier kijk, zie een Nijlgans met gestrekte nek naar iets in de verte staren en af en toe een langgerekt gak laat horen. Alsof die een vriendje of vriendinnetje zoekt. Of misschien kwijt is geraakt? Verder duiken de waterkippen, zo heten ze niet, het zijn die zwartjassen met zo’n witte bles op hun kop, als echte duikelaars naar de diepte en komen met iets in hun snavel boven, dat op een mosseltje lijkt. Aan de horizon zie ik alleen silhouetten van een kerk, wat huisjes en vier molens. Daarvoor een al weiland. Prachtig, alleen dat heen en weer zwiepende riet maakt het geheel wat minder vrolijk. Maar de kachel brandt hier en het is nu binnen zeker 20 graden. Prima vertoeven zo.
Voorschoten 14 maart 2010
Inpakken en wegwezen
Drie auto's verder en nog twee te gaan, zit/ligt alles, wat we denken nodig te hebben, op de boot. Ik heb nog wel het een en ander, voor als het nog eens echt mooi weer mag gaan worden, aan kleding meegenomen. Jaap niet! Nou ja, een broek met opgerolde pijpen en een blote bovenbast, heeft ook wel iets. Ik zie dat niet zo "zitten" dus heb ik wat meer decentere kleding mee. (hihi)
Woonkamer-------------------Keuken
Ons plan is om plusminus twee maanden weg te zijn. Met naar wij hopen een beetje mooier weer, warmer aub. En verruilen wij ons woonkamer voor de salon en de keuken voor het kombuis. De rozen zal ik wel missen, maar daar hebben we nu voor in de plaats twee Amarillus bollen vol met knop, mee. We gaan naar Belgie, de Kempen, en naar een gebied waar het prachtig moet zijn, volgens de laatste berichten. Dus volop te genieten.
Voorschoten 11 maart 2010
Trossen los!
Trossen los!
Maandag vroeg , nou ja vroeg, negen uur gaan we weg, de haven Vlietopper uit, richting het zuiden. België, here we come!
Voorschoten 5 maart 2010
Voorschoten 5 maart 2010
Eerst was het de vorst die ons thuis hield, te veel ijs in de Hollandse wateren. Toen de sneeuw, maarmee alles spiegelglad werd. Een week of acht lang. Toen dat alles achter de rug was en een start aan de boot gemaakt kon worden, was de tijd tussen onze oorspronkelijke vertrekdatum en
het laatste klusje te kort geworden en schoof de datum steeds verder maart in. Intussen nu zover dat we per auto naar Amsterdam (AvL) gaan. Maar als dat allemaal achter de rug is dan....
Voorschoten1 maart 2010
Een prachtige zonnige dag.
Eindelijk mooi weer!
En kunnen we weer plannen maken om op reis te gaan. Waarheen?
Nou dat is niet in eerste instantie geheel onbekend, want we moeten eerst naar Amsterdam en dan kunnen we pas echt aan weggaan denken. Met de boot naar A'dam of per auto? En dan?
Wordt de nieuwe uitdaging zie kaartje?
En vier ik mijn verjaardag in Belgie?
Heerlijk om zo weer te kunnen dromen... Alleen het weer mag wat warmer worden. Opdat de truien en lange broeken een hele poos de kast in gaan. En alles er ook een beetje vrolijker uit gaan zien, dan met al die dikke jassen en dassen.
Voorschoten 25 februari 2010
Een enkele publicatie of toch uitgeven? Of allebei?
Gisteren heb ik een complete uitvoering van mijn boek mogen aanschouwen. Een exemplaar, maar wat voor een exemplaar. Ik ben trots op het feit dat ik het heb mogen afronden. Tien jaar geleden aan begonnen en nu is het project afgerond en te bezichtigen. Alleen door ons zelf nog slechts, maar het is een lekker gevoel om het nu vast te mogen houden. Een echt boek! Sommigen van onze weblog lezers hebben al naar de PDF uitvoering kunnen kijken en hun reacties gegeven maar wat het echt leuk zou maken, is een echte uitgave van een hele oplage. Schrijversmarkt.nl maakt dit mogelijk, naar hun zeggen, maar dan moet je wel 250 supporters hebben. Ik heb er nu al twee en een heel stel stille aanhangers. Het woord supporter heeft wel een bijzondere betekenis, want je moet ten eerste 5 euro voor over hebben, geldig voor 1 punt, en ten tweede moeten het allemaal UNIEK supporters zijn. Je mag wel meerdere punten kopen, wat je het recht geeft op meerder exemplaren namelijk voor elke punt ( 5 euro) 1 boek, maar betekent niet dat het aantal supporters daarmee ook groter wordt. Een supporter kan wel 10 punten kopen, en daarmee uiteindelijk 10 boeken verwerven, maar blijft genoteerd staan als 1 supporter en niet als tien. Zal dus wel eenlange weg worden om het gedrukt te krijgen.We zien wel waar dit heen leidt. Blijft het alleen als PDF of wordt het ook in de toekomst uitgegeven? Wil iemand meer weten, kijk dan op Schrijversmarkt.nl
Voorschoten, 24 februari 2010
OV-Chipkaart perikelen
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar de huidige vooruitgang kan ik niet altijd waarderen. Je leest in de krant dat de tram/buskaart overal in Nederland gaat verdwijnen en dan wil je hierin niet als "dat oude wijfie" gezien worden op de momenten dat jij met het openbaar vervoer gaat reizen. Dus "aan de OV chipkaart"! Een kaart met die mogelijkheid heb ik al, dus alleen nog even opwaarderen. Nou zo soepel gaat dat niet. Eerst moet je dat ding ACTIVEREN! Via Internet. Voor je daar de bijhorende site heb gevonden, ben je al gauw een uurtje verder. En, omdat je niet al die informatie in een keer in je op kan nemen, print je het een en ander uit. Resultaat? Acht pagina's. Daarna "Aanvragen reizen op saldo", kaartnummer invullen en je e-mail adres en printen natuurlijk. Gevolg? Een "Bevestiging van de aanvraag voor reizen op saldo" via je e-mail. Volgende bericht levert een verhaaltje op met "Activeren reizen op saldo". Dus wat denk je ? Precies! Nee, je krijgt weer een heel verhaal, per e-mail, waaruit een tekst gekopieerd moet worden, die je daarna in adresbalk van je browser moet plaatsen.
Volgend probleem. Wie is mijn browser? Bellen naar klantenservice OV-chipkaart. "Al onze medewerkers zijn in gesprek, een ogen.... etc." Na een een minuutje of tien: "Oh Google". Dus kopieren en? Nog steeds geen afronding, echter een nieuw verhaal over hoe te activeren van je OV-chipkaart met de mededeling dit binnen een week te doen! We gaan verder, intussen nog eens negen printjes gemaakt, totaal dus nu op 17, en wat lees ik ? Na stap vier genomen te hebben?Ik moet een machtiging laten afgeven. Dit doe je via 0,1 eurocent over te maken. Daarna kan je bij een ophaalautomaat, alleen het woord al, je kaart opladen. Zover ben ik nog niet, eerst die eurocent overmaken. Wie weet wat me daarna weer te wachten staat.Huidige stand: 21 printjes totaal En nog steeds geen OV-chipkaart waar mee je kan reizen in tram of bus! Maar ik hou vol!
Voorschoten, 23 februari 2010
Lente?
Eindelijk weer een beetje lente te zien. Niet veel maar, hier en daar zie je al wat neusjes van krokussen (?) boven de grond uit piepen. Ook de vogels laten een duidelijk gezang horen en waarmee hier op ons pleintje nog duidelijker wordt dat de lente er inderdaad aankomt. Het ijs achter is nog niet echt weg. Zelfs nog zo stevig, dat de eenden er op kunnen lopen. Nog een week en dan is het maart! Wat een winter hebben we gehad. Lang en vaak heel mooi.
Wij hadden die tijd, vanaf de jaarwisseling wel op de boot willen wonen, maar met die winterse omstandigheden erbij, is dat er niet van gekomen. Toch zitten we zo af en toe een beetje te filosoferen, of er misschien een plekje is waar je dat toch redelijk relaxed zou kunnen doen. Wat? Nou in laten vriezen en dan alles een beetje in de buurt, zoals water om te tanken en eten, een supermarkt bv, lopend te kunnen halen. De kou doet ons niets, zolang de kachel maar blijft branden. Of je nou thuis zit met 20 graden binnen of op een boot. Geen verschil!Jaap is nog steeds bezig om allerlei klusjes (oa horretjes plaatsen, zie illustratie) te doen aan ons schip, en het streven is om het weekend van 7 maart weer de trossen voor een kleine twee maanden los te gooien. Hopenlijk met wat vrolijker weer, dan de afgelopen tijd.
Voorschoten, 17 februari 2010
Bij ons achter op de vijver, waar een poezenspoor een zwanenspoor elkaar kruisen.
Oorspronkelijk zou ik met vrienden op 2 februari naar Groningen zijn afgereisd. Samen naar de tentoonstelling over het Duits expressionisme. Echter de dreigende sneeuwval, die alleen dreigde, maar niet viel, deed ons besluiten om het een en ander te verschuiven naar een weekje of twee later. Dus gisteren. Nog steeds overal sneeuw en koud maar nu wilde we het niet meer uitstellen. Je zit zo in maart en dan willen we juist weer gaan varen. Als je naar buiten kijkt, geloof je dat nog niet echt met al dat ijs om ons heen. Eens zal dit toch wel op houden? Echter als je de weersvoorspelling voor de komende weken moet geloven, blijft het voorlopig nog dit weer. Toch een kleine ijstijd? Je zou het bijna gaan geloven. Ik vind deze sneeuw van de winter best mooi, maar ergens gaat het ook een beetje vervelen. Je ziet ook geen kind meer in de sneeuw spelen, en op het ijs helemaal niet, wat niet zo verwonderlijk is, want het is fondantijs, dus niet om op te schaatsen. Net genoeg voor een stevige zwaan en wat katten. En wat eendjes af en toe.
Duits expressionisme 1905-1913 (uit het Brucke-Museum Berlijn)
En hoe was de tentoonstelling? Hele mooie dingen weer gezien. Het meest sprak mij de grafische werken van die groep "Brucke" aan. En heel af en toe een schilderij. Maar het was zeker de moeite waard om die "wereldreis" erheen te maken! En heel gezellig, dat ook.l
Voorschoten, 10 februari 2010
Misschien dat de staatsloterij vanavond wat vrolijkers oplevert, in ieder geval die sneeuwbui van vannacht niet! Het blijft maar koud en het blijft maar glad. Het zout is intussen ook overal op en nog een geluk dat we onze ijzers voor onder onze schoenen jarenlang gekoesterd hebben. Kunnen we ons nog een beetje staande houden.
In de boom die ik vanuit mijn raam kan zien, geloven de koolmezen er nog wel in. Ze kwetteren de lente zo te horen tegemoet. Een en al pret. Laatst zag ik zelfs een duif een poging doen een nestje te construeren, met de oude resten van vorig jaar nog. Dat liep slecht af, want al dit losse goed duvelde zo de boom uit tot een grote ongeorganiseerde bende op de grond. Daarna heb ik hem niet meer terug gezien. Of was het haar?
Voorschoten, 9 februari 2010
Niet stil gezeten
De afgelopen tijd heb ik, tamelijk onzichtbaar voor sommigen, aan heel iets anders dan schilderen, drukken of tekenen in het groot dan, besteed. Wel creatief!
Zo'n 10 jaar geleden ben ik aan een autobiografisch kinderboekje begonnen. Wat startte als een verzameling losse tekeningen, werd dit voor mij alras een echt duidelijk verhaal. Toen wat titeltjes aan vastgeknoopt en ben ik, via een voorzichtige poging, de schrijverspen gaan hanteren.
Ergens later droogde de inspiratie weer op en lag "het" enigszins verloren, jaren achter me op mijn werktafel. Soms ook kreeg ik een idee om er verder op de boot tijdens onze vaartochten, aan te gaan werken. Echter de schijven met info raakten zoek of ik had er gewoon geen zin in. Met af en toe wat "rust"pauzes dus, kwamen er toch uiteindelijk totaal 40 ideetjes in getekende vorm of alleen als tekstkrabbel, zo langzaam maar gestaag, op papier en in mijn PC terecht.
En misschien later ook uitgeven? Daar ben ik nog over bezig.
Op een ander moment kom ik hier zeker nog op terug. Ik heb nu dus de laatste weken keihard aan mijn boekje gewerkt en ook zijn eindvorm gegeven. Nu ligt het nog in PDF formaat (96 pagina's verdeeld over vier hoofdstukken). Wil je het nu al kunnen lezen, stuur dan een e-mail en je krijgt het toegezonden.
Zondag 31 januari 2010, Voorschoten
Weer op stap?Wanneer ?
Er is nog weinig dat we kunnen melden over onze boot. En dan ook zeker niks over varen. Het blijft maar sneeuwen en net als het even gedooid heeft, begint het weer te vriezen en nog stevig ook. Jaap doet af en toe een klusje in de boot, maar echt lekker werken is het niet in die kou. De kachel snort daar gelukkig prima, maar alles wat je beetpakt, heeft een temperatuur van een paar graden. Wanneer we weer dus weg denken te varen? We fantaseren wat af, de laatste tijd. Er moeten een aantal dingen nog gebeuren op onze boot, voor we kunnen zeggen dat we klaar zijn om te vertrekken. We gokken op ergens in de tweede helft van februari. Niet ver, want elf maart hebben we een verplichting in Amsterdam, en dan als alles ok is kunnen we bv aan Belgie denken.
En normaal gesproken vind ik sneeuw allen maar prachtig, maar 't gaat me nu een beetje te lang duren. Het belemmerd mij oa bij de dagelijkse wandeling, en Jaap zoals ik al hierboven omschreef en nu zit ik als maar naar de weerberichten te kijken, of er weer sneeuw etc voorspeld wordt bijvoorbeeld voor as dinsdag, 2 februari. Dan wil ik met vrienden naar Groningen. Maar als het zo glad blijft, gaan we niet. Ook Jaap moet dan de weg op, naar Amersfoort, ook niet naast de deur. En dan krijg ik een beetje de pest in en ben die sneeuw, al is het nog zo mooi af en toe, toch een beetje zat aan het worden.
Nee, voorlopig zijn wij nog niet weg.
Woensdag 12 januari 2010, Voorschoten
JAT=Hand en MOOS=Geld, jatmoos!
Gisteren toen ik in de wachtkamer van het AvL in Amsterdam zat en wachtte op het afroepen van mijn naam, keek zo rond en daar viel me iets heel bijzonders op. Je zou toch denken dat wie daar zit, droevig voor zich uit zit te staren, want je hebt kanker, anders zou je daar niet zitten. Maar het praten en grapjes maken gebeurt onverwacht heel veel. Natuurlijk heeft dit te maken met een opbeurend gedrag van de een naar de ander, of ondersteuning bij alle ellende, nee ik moet me geen rad voor ogen laten draaien. Hij lijkt soms wel ontspannen, maar dat is het niet! En dat komt naar mijn mening, omdat het AvL zelf voor zorgt. Degene die er komen, hebben het al moeilijk genoeg. Dus de ruimtes stralen een rust en vriendelijkheid uit, waar menig wachtkamer van de huisartsen een voorbeeld aan mogen nemen. Terwijl je vaak daar voor iets heel wat minder belangrijks komt.
En tijdens dit wachten schuift altijd weer die kleine lachende, wat oudere dame met de koffie- en theekar tussen de stoeltjes en tafeltjes door. Ik heb wel eens een praatje met haar gemaakt en hoorde toen dat ze al jaren en jaren als vrijwilligster zo haar uurtjes aan ons besteed. "Wil u een kopje koffie? Kopje thee? U, meneer. U, mevrouw? Suiker? Melk? Zoetje?" En steeds heel direct vragend aan een ieder die daar zit. Heel persoongericht. En maar glimlachen. Gratis! Je hoeft niks te betalen. Als je toch iets wil geven, wordt ze een beetje verlegen. Op de kar staat een klein plastic bakje waar je, als je toch iets wil betalen, daarin je geld mag doen. Ze honoreert het met een uitgebreid: “dank u wel mevrouw/meneer”. En als je nog meer belangstelling toont, begint ze uitgebreid te vertellen wat voor leuke dingen ze van die kleine bedragjes allemaal doen in het ziekenhuis. Stopt en passant je ook nog een folder "Vrienden van het Ziekenhuis" in je handen. Kan je lid worden van een vereniging, die alleen maar lieve dingen doet voor de patiënten, die daar in het ziekenhuis liggen. Je wordt er week van. Trouw stop ik haar altijd wanneer ik een kopje koffie van haar krijg, een euro toe. Te weinig? Ik zou wel meer willen geven maar je moet ook niet overdrijven.... bovendien zijn we al lid van die vereniging. En storten jaarlijks toch onze bijdrage daar aan. Deze keer, dus afgelopen dinsdag, verraste ze me totaal. Terwijl ik mijn eurootje stort, zegt ze tegen me: "Weet u hoe we dat in Amsterdam noemen?" Waarop ik, "nee" zeg en zei vervolgt met "Jatmoos" uitgesproken als "Jatmous". Even kreeg ik een raar idee hierover. Steelt men dit geld uit dit potje? Maar de manier waarop ze het zei, klonk niet als klacht, maar zo gewoon. Ik kon niet anders reageren dan met, "Ach ik ben maar een Haagse Kakker", waarop zij me weer heel verbaast aankeek. Ik wist ook niet hoe verder, en nam mijn kopje koffie mee naar mijn zitplaats. Thuisgekomen heb ik het woord Jatmoos eens opgezocht. En wat blijkt, het betekent niet alleen dief maar ook handgeld. Dus wat ik haar gaf, was dus handgeld. Wat zal zij gedacht hebben van mijn reactie met het woord Haagse Kakker erin? Ik kan het haar niet vragen. Ik zit hier en zij is die trouwe koffie- en thee -mevrouw daar.
Zaterdag 2 januari 2010, Voorschoten
Weer is er een prachtige witte wereld vanuit ons raam te zien. Het houdt maar niet op deze winter. Terwijl we steeds maar denken dat dit soort plaatjes tot het verleden gaan behoren, gezien alle commotie rond de opwarming van de aarde.
Vrijdag 1 januari 2010
Iedereen een heel, heel gelukkig Nieuwjaar. Een wens zo makkelijk uitgesproken, maar het is zo waar. Iedereen geluk, een beetje, een beetje veel, een beetje heel veel en soms is ietsje al genoeg. Laten we het koesteren. Koesteren dat beetje geluk. Wat hebben we dat af en toe toch nodig. En we krijgen het ook vaak. Zonder dat we daar echt van bewust zijn op die momenten. We beseffen het soms pas als we het gekregen hebben. Het al in bezit hebben. Terwijl we eigenlijk niet achterom willen kijken. Maar vooruit kijken, dat willen we. En dan kunnen we elkaar niet anders dan geluk toewensen. En wie weet hoeveel er nog van dat heerlijke geluk ons nog treft?
Woensdag 23 december 2009.
GELUKKIG NIEUWJAAR!
Zo begroette ik, toen ik onze voordeur opende, gisteravond een slungel van een jaar of vijftien. Hij had bij ons aangebeld en stond daar, althans dat veronderstelde ik, met een klein Nieuwjaarskaartje in zijn linker hand. De rechterhand leeg, om de euro, of wat dan ook te kunnen ontvangen. Ik opende dus de deur met: "Jij wenst ons Gelukkig Nieuwjaar en dat was wat hij, denk ik, helemaal niet verwachtte. Verschrikt keek hij dus naar mij en begon ook nog wat onduidelijke klanken uit te stoten. Vergezeld van een wanhopige blik."Wat bleek, hij sprak alleen maar engels, en toen ik dus om dat bewuste kaartje vroeg, begon hij de tekst die hij zo koesterde in zijn linkerhand, op te lezen! "De bezorger van het Voorschotense etc. etc. wenst u prettige feestdage en gelukkig nieuwjaar". Je zag de opluchting, want het kwam er in een keer, niet haperend en redelijk verstaanbaar, uit en zo te zien begreep ik het ook nog! En dat kaartje? Nee, die had die niet. Wel een briefje............
Dinsdag 22 december 2009 en de vooruitzichten voor de Kerst..?
Wordt het toch nog druk met Kerst?
Wordt het glijden of rijden?
Dat wordt best spannend. Glad! IJzel! Of is alles dan weer een beetje normaal? Kijk het is natuurlijk best leuk, die sneeuw. Als je niks hoeft! Niet naar je werk en geen kilometers moet maken bij nacht in ontij. We hopen heel stilletjes, ik denk wij allemaal, dat er te rijden valt. Anders zal menig Kerstfeest in duigen vallen. En zo willen we toch niet het jaar uit? Dus duimen maarrrrrrrrrrrrr....
19 december 2009, IJS!
Voorlopig vriest het nog te hard om ook maar iets aan onze boot te kunnen doen. De verwarming brandt er wel volop, maar de temperatuur binnen is niet hoger dan 8 graden en dus niet plezier om daar uren te verblijven. De temperatuur kan zeker hoger ingesteld worden, maar thuis worden we al arm van de stookkosten en daar komt dit dan nog eens een keertje daarboven op! Nee nog maar even wachten op wat beter weer.
Overigens dit is geen foto van dit jaar, maar van 2008. Maar nu ziet het er net zo uit, behalve de Nieuwbouw op de achtergrond.
