Yerseke
Het was een vermoeiende maar prachtige tocht. Toen het zicht wat beter werd, zo rond half twaalf, zijn we richting sluis Terneuzen gegaan. In de veronderstelling dat het daar ook nog wel een poosje zou duren voor we de Westerschelde op zouden varen. En dan is het al gauw een uurtje later en misschien dan met echt goed zicht. Dat klopte helemaal.
Met een fenomenaal uitzicht over die grote plas, begonnen we onze overtocht. Lichte bries en een zonnetje zelfs. Lekker op ons achterdek zittend genieten van alles wat je overkomt zo. Het was zaterdag en daarom misschien niet echt druk, ik bedoel er waren niet veel grote zeeschepen te ontdekken. Pas toen bij de ingang van Hansweert. (Kruiningen), daar merk je, de wind was intussen ook wat sterker geworden, wat die voor golven geven. Even heel spannend, niet echt, maar je schommelt wel flink, ietsje gas terug en maar dobberen, een beetje achtbaan gevoel. Eigenlijk vonden we het een beetje jammer dat het toen al weer achter ons lag.
Even nog een kleine “aanvaring” met een gigantisch vrachtschip, Jaap moest….. en ik stond aan het roer. Hoor ik op de achtergrond een speaker, ik denk nog wat gek, de Marifoon staat toch niet zo zachtjes, en dan kijk ik naar buiten zie ik een man hoog boven op de punt van dat schip gebaren maken. Ze willen voor de sluis aanleggen, terwijl wij de sluis richting al hadden moeten kiezen. Dus die speaker was van hen en ja met onze marifoon op het sluiskanaal ingesteld, valt er weinig aan te roepen door een schipper. Want dat doet hij op kanaal 10 en ons toestel stond op 22. Bijna een reden om een tweede marifoon aan te schaffen.
 |
| Yerseke-haven |
Verder hebben we de tocht als ervaring afgesloten met een heerlijk dineetje hier in het plaatselijke restaurant aan de haven, ’t Kaaigat geheten. Jaap had na bezoek aan de havenmeester een tafeltje besproken. Dat bespreken was geen overbodige luxe, het zat er ’s avonds stampvol. En we begrijpen waarom, het was er heerlijk eten en niet duur. Vier gangen met drank, voor nog geen 100 euro. Een echter vertroetelavond was het. Een klein feestje als afsluiting van een reis met veel onbekendheden, voor ons dan, waarvan we genoten hebben.
Straks de Oosterschelde over, ook nog heftig zo te zien, ’t staat een stevige bries en dan op naar Beneden Sas. VISSEN zegt Jaap.
Half vier we zijn gearriveerd in Beneden Sas.Ook deze overtocht, de Oosterschelde dus, was prachtig. Zon en een grote plas water met zeilers en hier en daar een visserboot. Jaap werd bijna jaloers.
